Epopeja krucjat - René Grousset

W dniu 27 listopada 1095 roku, który był dziesiątym dniem synodu w Clermont, Urban II wezwał cały świat chrześcijański do chwycenia za broń. Było to wezwanie Namiestnika Chrystusowego do obrony wiary zagrożonej przez kolejną muzułmańską inwazję, która wówczas stanowiła poważne zagrożenie dla istnienia cywilizacji chrześcijańskiej. Wezwanie to było równocześnie wezwaniem prawdziwego spadkobiercy rzymskich cesarzy do obrony Zachodu, który od dawna był narażony na ataki ze strony muzułmanów. Ponadto, było to wezwanie najwyższego autorytetu w Europie do ochrony tejże Europy przed plemionami azjatyckich zdobywców – następców Attyli i prekursorów Mahometa II.

Działaniom Urbana II Europa zawdzięczała z jednej strony ideę krucjaty, która miała na celu odbicie z rąk muzułmanów świętych miejsc w Ziemi Świętej, a z drugiej strony jej sukces. Turecki islam, który niemal całkowicie przepędził Bizantyńczyków z Azji, około roku 1090 szykował się do podboju Europy. Dziesięć lat później nie tylko zostało odsunięte zagrożenie od Konstantynopola, nie tylko połowa Azji Mniejszej została przywrócona cywilizacji greckiej, ale także nadmorska część Syrii oraz Palestyna stały się koloniami Franków. Katastrofa z roku 1453, która mogła wydarzyć się już w roku 1090, została odsunięta w czasie o ponad trzysta pięćdziesiąt lat.

To był wielki sukces Urbana II, który przyczynił się do ochrony Europy przed muzułmańską inwazją. Jego wezwanie do krucjaty spowodowało, że chrześcijanie z całego świata zjednoczyli się w celu obrony wiary i odbicia świętych miejsc. Był to również moment, w którym Europa zaczęła odzyskiwać swoją potęgę.

René Grousset (1885-1952), francuski orientalista, od 1946 r. członek Akademii Francuskiej. Jego powstała w 1926 r. Epopeja krucjat jest do dziś dnia wznawiana we Francji jako łączące klarowność z erudycją streszczenie historii krucjat i frankijskiego Królestwa Jerozolimskiego.