Biograf ks. Vianneya powiada, że największym umartwieniem Błogosławionego było pisanie kazań.
W tym celu spędzał bezsennie noce i pisywał nieraz bez przerwy siedem godzin w zakrystii, w pobliżu Pana Jezusa utajonego w Przenajświętszym Sakramencie. Nie myślał nigdy o tym, że ktoś wyda jego nauki. Za życia nigdy nie zgodziłby się na ogłoszenie ich drukiem.
Pisał swe kazania między rokiem 1818 i 1827, a więc w pierwszych latach swego kapłaństwa. We wszystkich jego naukach przebija się ogromna znajomość ludu, znakomity zmysł spostrzegawczy i prawdziwie apostolska śmiałość w karceniu grzechów i błędów.
SPIS TREŚCI:
Przedmowa
O spowiedzi wielkanocnej
O cierpieniach
O procesjach, poście i Suchych Dniach,
O szczęściu świętym w niebie
O bierzmowaniu
O modlitwie
O Przenajświętszym Sakramencie
O Mszy Świętej
O miłosierdziu Bożym
O nadziei
O drugim przykazaniu Bożym
O Komunii Świętej
O fałszywej i prawdziwej cnocie
O kłamstwie
O potrzebie dobrych uczynków
O sądzie szczegółowym
O łzach Jezusa Chrystusa
O pysze
O lekkomyślnym posądzaniu bliźniego
O obmowie
O złej spowiedzi
O spowiedzi
O przymiotach, czyli warunkach spowiedzi
O grzechu śmiertelnym
O niegodnej Komunii Świętej
O obowiązkach rodziców
O pierwszym przykazaniu Bożym (I)
O pierwszym przykazaniu Bożym (II)
O miłości bliźniego
O rozgrzeszeniu
O służbie Bożej
O świecie
O pamięci na śmierć
O pokorze
O miłości Bożej
O miłości
O czystości
O oziębłości
O zazdrości
O nieczystości
O obowiązkach rodziców względem dzieci
O pijaństwie
O gniewie
O wynagrodzeniu szkód na majątku
O śmierci sprawiedliwego