„Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego i kilka innych rozważań pobożnych”  (z serii Klasyka duchowości Tom I) to dzieło cenionego przez papieży (m.in. przez Papieża Leona XIII) pisarza religijnego, ascety Mikołaja Łęczyckiego T.J. Książka z łacińskiego oryginału została przełożona przez księdza J.P. w 1930 roku. Wcześniejszy jej przekład, pochodził natomiast z roku 1705 i doczekał się on aż kilku wydań. Autor książki postrzegany był za duchownego podchodzącego do wiary bardzo poważnie i stanowczo. Jego dzieła mogą okazać się niebywale pożyteczne dla wszystkich tych, którzy przez swoje ludzkie słabości, odrobinę pogubili się na ścieżce prowadzącej ich do Boga. Pozycja Mikołaja Łęczyckiego zmusza do refleksji oraz pobudza czytelnika do przejawu jeszcze większej pobożności. Książka należy do serii „Klasyka duchowości”.

Jak uniknąć grzechu śmiertelnego?

Misją niniejszej książki religijnej jest określenie czternastu pobudek do unikania grzechu śmiertelnego, prowadzących do niego dróg, a także przedstawienie, w jaki sposób możemy się bronić przed pokusami.

"Każdy, chociażby najmniejszy grzech śmiertelny, nawet tylko myślą popełniony lub spojrzeniem nieskromnym, usuwa z duszy Boga, który przedtem w niej mieszkał jako jej oblubieniec, okazując jej swoją miłość, i mieszkał w niej jako w swym przybytku nader sobie miłym. Kto bowiem jest wolny od grzechu śmiertelnego, przez łaskę poświęcającą jest uczestnikiem Boskiej istoty, a przez dobre uczynki, przez przystępowanie do św. Sakramentów, jak to uczy św. Paweł, św. Ignacy męczennik, św. Cyprian, wysługuje sobie samego Boga. Gdy znowu człowiek grzech ciężki popełnia, nie tylko traci łaskę uświęcającą, która jest darem nadprzyrodzonym, duszę ogarniającym, ale traci i Boga, który istotnie i osobiście w jego duszy mieszkał jako przyjaciel i oblubieniec.

OD WYDAWNICTWA

Wielebny Ojciec Mikołaj Łęczycki Tow. Jez. (1574-1652) był jednym z najświątobliwszych mężów, jakich po wszystkie czasy wydał Kościół polski i jednym z najpłodniejszych pisarzy ascetycznych nowych wieków. Pisma jego, wydane przeważnie w języku łacińskim, rozsławiły szeroko imię autora po wielu katolickich krajach zagranicy, cenione przez wybitnych mistrzów duchownego życia, zalecane przez papieży, między innymi ś. p. Leona XIII. Podając obecnie w języku polskim do druku nowy przekład jednego ze znanych dziełek wielkiego pisarza, (dawniejszy przekład, dziś już przestarzały, ukazał się w Wilnie 1705 i był wydawany po kilka razy) zwracamy uwagę czytelnika, że w pismach W. O. Łęczyckiego daremnie byłoby szukać tego, co schlebia ludzkim słabościom i pieści przyrodzone pobożne uczucia. Świątobliwy ten asceta jest pisarzem starej daty – także i w tym, że przykłada wiarę do wielu nie dość ugruntowanych legend – ale przede wszystkim w tym, że patrzy na rzeczy okiem prostej wiary i pojmuje życie duchowne poważnie i nawet surowo. Sądzimy jednak, że właśnie dlatego pożyteczny będzie wielu duszom, które może niestety odwykły od tak jędrnej, ale zdrowej strawy, jaką on podaje. Niechże więc ta książeczka, dawniej ulubiona przez naszych pobożnych przodków, na powrót idzie w ręce polskie, niech budzi prawdziwą pobożność, a zarazem niech pomaga do tego, by pamięć wielkiego jej autora na powrót tak, jak na to zasługuje odżyła w jego ojczyźnie."

WSTĘP

"(…) Kto chce z czytania tej książeczki odnieść prawdziwy pożytek, musi ją czytać bardzo uważnie i bez pośpiechu. Niech więc czytelnik, przeczytawszy zdanie, zaraz się nad nim zastanowi, do następnego niech się nie spieszy, ale niech się zastanowi nad prawdą przeczytaną, i o ile to możebne, niech zaraz to do swego życia zastosuje. Jeżeli dobrze zdania przeczytanego nie zrozumiał, bo ono ma związek z następnym, niech to następne przeczyta i teraz się nad treścią tego, co przeczytał, dobrze zastanowi, niech sobie tę prawdę poznaną dobrze w pamięci utrwali, niech też zaraz stara się wolę do tego skłonić, i to zaraz w życie wprowadzić, przy pomocy Bożej. Jeżeli kto ma bardzo wiele zajęcia i nie ma czasu na czytanie, niech sobie tę książeczkę weźmie do kościoła i może ją w kościele czytać, bo ona go prowadzić ma do pobożności i do dobrych uczynków a odwracać od grzechu. Takie czytanie będzie dla niego rozmyślaniem, które można odprawiać tak w domu, jak i w kościele. Czytujący w kościele te uwagi uczyni rzecz Bogu miłą, bo one zmierzają do tego, abyśmy wolę Bożą poznali i ochotnie spełniali."

Spis treści

Od wydawnictwa

Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego

Przez grzech śmiertelny wyrzucamy Boga z naszej duszy

Przez grzech traci się prawo do szczęśliwej wieczności

Grzech śmiertelny bardziej plami duszę, aniżeli jakikolwiek brud może skalać nasze ciało

Przez grzech śmiertelny człowiek staje się niewolnikiem szatana

Przez grzech śmiertelny staje się człowiek obrzydliwym w obliczu Boga i Świętych

Przez grzech śmiertelny wyrządza człowiek wzgardę samemu Bogu

Przez grzech śmiertelny daje się szatanowi powód, że się może przechwalać wobec Boga, że on ma większe znaczenie u ludzi niż sam Bóg

Grzech śmiertelny jest gorszy od samego piekła

Grzech śmiertelny czyni człowieka podlejszym od stworzeń nierozumnych

Grzech śmiertelny czyni człowieka gorszym od szatana

Grzech śmiertelny jest przyczyną wiecznego potępienia

Grzech śmiertelny jest przyczyną nieszczęść doczesnych

Grzech śmiertelny zawiera w sobie złość nieskończoną

Grzech czyni człowieka obrzydliwym Bogu

Drogi, które do grzechu prowadzą

Pierwsza droga do grzechu śmiertelnego

Towarzystwo ze złymi

Druga droga do grzechu śmiertelnego

Ciekawe spoglądanie na piękne twarze

Trzecia droga do grzechu śmiertelnego

Czytanie złych książek

Czwarta droga do grzechu śmiertelnego

Próżnowanie

Piąta droga do grzechu śmiertelnego

Częste grzechy powszednie

Szósta droga do grzechu śmiertelnego

Towarzystwa niebezpieczne

Siódma droga do grzechu śmiertelnego

Rozmowy nieprzyzwoite

Jak walczyć z pokusami?