Miałam okropną noc. Trzy razy napadł na mnie szatan i dokuczał mi na wszelkie sposoby. Przychodził z lewej strony łóżka. Widziałam jego mroczną, gniewną postać – rzucał pod moim adresem straszliwe groźby. Odsuwałam go od siebie i modliłam się, on jednak bił mnie i rzucał mną na wszystkie strony. Jego ciosy były gorące i ogniste. Wreszcie oddalił się. Modliłam się i prosiłam Boga o pomoc...

Anna Katarzyna Emmerich

Książka przedstawia wizje i objawienia Anny Katarzyny Emmerich, błogosławionej stygmatyczki i wizjonerki, dotyczące czasów i rzeczywistości ostatecznych oraz obecnej walki Kościoła ze złem.

Niezwykły dar, jaki Katarzyna otrzymała od Boga, pozwolił jej poznać i zgłębić tajemnice człowieka, Kościoła i świata oraz nieba, piekła i czyśćca. Mistyczne przeżycia Anny Katarzyny odsłaniają przed nami niewidzialny świat aniołów, dusz czyśćcowych, szatana i jego intryg oraz walki duchowej. Zawierają zapowiedz ostatecznego zwycięstwa, które Kościół odniesie za przyczyną Matki Bożej. Są również świadectwem dramatycznych zmagań mistyczki z szatanem, wielkich wyrzeczeń, cierpień i modlitw podejmowanych przez nią dla ocalenia dusz oraz czystości serca bez reszty oddanego Bogu.

Przedmowa (fragmenty)

Przez wszystkie lata swego błogosławionego żywota obdarzona stygmatami mniszka miała widzenia życia i Męki Jezusa Chrystusa oraz Jego świętej Matki, Maryi. Tylko niektóre z tych widzeń były znane i dopiero gdy poeta Clemens Brentano 24 września 1818 roku przybył do Dülmen i odwiedził Annę Katarzynę, zaczęło się spisywanie relacji, co sprawiło, że poeta przez pięć lat z przerwami trwał przy łożu cierpiącej augustianki. Jego przybycie widziała już wcześniej w obrazach, toteż gdy wszedł do jej nędznej izdebki pozdrowiła go jako przyjaciela i pielgrzyma.

8 września 1821 roku, w swoje czterdzieste siódme urodziny, Anna Katarzyna miała widzenie swych narodzin i chrztu i tak o nich opowiadała: Czułam się jak nowo narodzone dziecko na rękach kobiet, które miały mnie zanieść do chrztu w Koesfeld. (...) Wszystko, co wtedy jako nowo narodzone dziecko odczuwałam i przeżywałam, teraz zobaczyłam i poznawałam na nowo, jednak już moim dorosłym umysłem. (...) Widziałam cały święty obrzęd chrztu i jak w niezwykły sposób otwierały mi się przy tym oczy i serce. Widziałam podczas chrztu swego anioła stróża, swoje chrzcielne patronki, Annę i Katarzynę, obecne podczas świętych czynności chrztu. Widziałam Matkę Bożą z małym Jezuskiem i zostałam z nim zaślubiona przez wręczenie mi pierścienia…

Gdy niesiono mnie na powrót z kościoła do domu przez dziedziniec kościelny, miałam żywe poczucie stanu dusz należących do osób, których ciała spoczywających tutaj do momentu zmartwychwstania. Wśród nich ze czcią oglądałam niektóre święte ciała, lśniące jasnym, wspaniałym blaskiem.

Anna Katarzyna żyła w dwóch światach. Widzenie zaświatów było dla niej czymś zupełnie prostym. Kiedyś wyraziła nawet zdziwienie, że nie wszyscy mogą widzieć te rzeczy tak samo jak ona. Już jako dziecko widziała stworzenie świata, Adama i Ewę oraz ich wygnanie z raju. (...)