Powrót do katolickiego dziedzictwa. Doskonałość i ponadczasowość tradycyjnej Mszy łacińskiej - Peter A. Kwasniewski

Gdyby wstęp ten powstał przed 16 lipca 2021 roku, zapewne miałby całkiem inny charakter niż to, co ostatecznie napisałem. Wspomniałbym zapewne o tym, co nawet po pobieżnym zapoznaniu się z treścią książki Petera Kwasniewskiego, wybitnego amerykańskiego pisarza i tradycjonalistycznego publicysty, dostrzeże każdy czytelnik: że jest to prawdziwy przewodnik po starożytnej liturgii, że można znaleźć w nim zestaw najważniejszych argumentów na rzecz klasycznej Mszy łacińskiej, że zawiera wytłumaczenie podstawowych pojęć, a także, co czyni tę pozycję wyjątkowo przystępną, że przekazuje wiernym szereg praktycznych porad. Powrót do katolickiego dziedzictwa jest z jednej strony wprowadzeniem dla tych, którzy dopiero zaczynają odkrywać piękno tradycyjnej liturgii, z drugiej zaś  – dojrzałą refleksją nad istotą i celem Mszy. Czytając tę książkę ma się wrażenie, że przemawiają do nas wieki katolickiej mądrości. […]
Od razu odpowiadam: książkę Kwasniewskiego czytałem kilka miesięcy po publikacji papieskiego dokumentu i nie mam wątpliwości, że nic nie straciła na swojej wadze. Ba, można wręcz utrzymywać, że wiele zarzutów sformułowanych w motu proprio i towarzyszącym mu liście Franciszka z góry już zostało przez Kwasniewskiego odpartych.

Paweł Lisicki ze Wstępu do wydania polskiego

Niektórzy krytycy twierdzą, że wierni uczestniczący w tradycyjnej Mszy łacińskiej są „zredukowani do niemych, bezczynnych obserwatorów”. Taka ocena jest niesprawiedliwa i tylko pozornie wyrafinowana, ponieważ nie uwzględnia potencjału przemiany, jaki drzemie w uważnej obserwacji i zdolności postrzegania intelektualnego, a mówiąc prostym językiem: już przez samo patrzenie na piękno, możemy być przez nie pociągnięci i przemienieni. To samo można powiedzieć o sytuacji, w której słuchamy mowy lub muzyki w wykonaniu drugiego człowieka, i chłonąc to, co słyszymy, dajemy się temu porwać. W ten sam sposób w siebie samą wciąga nas Msza św., aktywizuje nas przez konkretne formy oddziaływania i wywołuje w nas konkretne reakcje. W swoim intrygująco zatytułowanym artykule The Mass Does Not Teach, yet We Learn (Msza nie uczy, ale i tak się uczymy) Patrick Kornmeyer opisuje, jak wiele człowiek może się nauczyć, obserwując i przysłuchując się rozmowom osób mądrzejszych od siebie, a następnie odnosi tę prawidłowość do Mszy […].


fragment książki

Spis treści

Przedmowa do wydania polskiego 9
Uwagi i podziękowania 21
Wstęp: Duchowe przebudzenie 23

CZĘŚĆ I: Ukierunkowanie
1 
Skosztujcie i zobaczcie: 10 powodów, dla których warto uczęszczać na Mszę wszech czasów 33
2 
Doskonałość najstarszego rytu chrześcijańskiego 53
3 
Nowe (stare) spojrzenie na aktywne uczestnictwo 89
4 
Dlaczego w parafiach ubywa wiernych 115
5 
Msza, która więcej wymaga, więcej daje 127
6 
Nagląca potrzeba zmiany mentalności 135
7 
Nie samym chlebem żyje człowiek 145

CZĘŚĆ II: Obiekcje i odpowiedzi
8 
Dwanaście powodów, żeby nie preferować novus ordo 157
9 
Odpowiedzi na powszechne zarzuty wobec tradycyjnej Mszy łacińskiej 181
10 
Problem fałszywego archeologizmu 201
11 
Dar tradycji liturgicznej 217
12 
Czy można przeholować z miłością do tradycji? 239
13 
Oskarżenie o estetyzm 253
14 
Zrozumieć trydentofobię 267
15 
Porażka uwspółcześniania 277
16 
Czy powinniśmy „już darować sobie” 
roztrząsanie kwestii liturgicznych? 289

CZĘŚĆ III: Teraźniejszość i przyszłość
17 
Dzieci zmieniają wszystko 303
18 
Czego uczą się dzieci 315
19 
Dobre a złe wychowanie liturgiczne 327
20 
Jak pomóc dzieciom uczestniczyć w Mszy 341
21 
Wierność liturgii: pokonywanie trudności 359
22 
Za życiem, za liturgią, za tradycją 369
23 
Czy do uczestnictwa w tradycyjnej Mszy łacińskiej skłania wiernych obecny kryzys w Kościele? 377
24 
Odbudowa na ruinach posoborowego eksperymentu 385

Podsumowanie: Dla pogrążającego się w mroku Kościoła 
 światłem jest tradycja 393

Słownik 403
Rekomendacje książkowe 427
O Autorze 435