Powrót do katolickiego dziedzictwa. Doskonałość i ponadczasowość tradycyjnej Mszy łacińskiej - Peter A. Kwasniewski
Gdyby wstęp ten powstał przed 16 lipca 2021 roku, zapewne miałby całkiem inny charakter niż to, co ostatecznie napisałem. Wspomniałbym zapewne o tym, co nawet po pobieżnym zapoznaniu się z treścią książki Petera Kwasniewskiego, wybitnego amerykańskiego pisarza i tradycjonalistycznego publicysty, dostrzeże każdy czytelnik: że jest to prawdziwy przewodnik po starożytnej liturgii, że można znaleźć w nim zestaw najważniejszych argumentów na rzecz klasycznej Mszy łacińskiej, że zawiera wytłumaczenie podstawowych pojęć, a także, co czyni tę pozycję wyjątkowo przystępną, że przekazuje wiernym szereg praktycznych porad. Powrót do katolickiego dziedzictwa jest z jednej strony wprowadzeniem dla tych, którzy dopiero zaczynają odkrywać piękno tradycyjnej liturgii, z drugiej zaś – dojrzałą refleksją nad istotą i celem Mszy. Czytając tę książkę ma się wrażenie, że przemawiają do nas wieki katolickiej mądrości. […]
Od razu odpowiadam: książkę Kwasniewskiego czytałem kilka miesięcy po publikacji papieskiego dokumentu i nie mam wątpliwości, że nic nie straciła na swojej wadze. Ba, można wręcz utrzymywać, że wiele zarzutów sformułowanych w motu proprio i towarzyszącym mu liście Franciszka z góry już zostało przez Kwasniewskiego odpartych.
Paweł Lisicki ze Wstępu do wydania polskiego
Niektórzy krytycy twierdzą, że wierni uczestniczący w tradycyjnej Mszy łacińskiej są „zredukowani do niemych, bezczynnych obserwatorów”. Taka ocena jest niesprawiedliwa i tylko pozornie wyrafinowana, ponieważ nie uwzględnia potencjału przemiany, jaki drzemie w uważnej obserwacji i zdolności postrzegania intelektualnego, a mówiąc prostym językiem: już przez samo patrzenie na piękno, możemy być przez nie pociągnięci i przemienieni. To samo można powiedzieć o sytuacji, w której słuchamy mowy lub muzyki w wykonaniu drugiego człowieka, i chłonąc to, co słyszymy, dajemy się temu porwać. W ten sam sposób w siebie samą wciąga nas Msza św., aktywizuje nas przez konkretne formy oddziaływania i wywołuje w nas konkretne reakcje. W swoim intrygująco zatytułowanym artykule The Mass Does Not Teach, yet We Learn (Msza nie uczy, ale i tak się uczymy) Patrick Kornmeyer opisuje, jak wiele człowiek może się nauczyć, obserwując i przysłuchując się rozmowom osób mądrzejszych od siebie, a następnie odnosi tę prawidłowość do Mszy […].
fragment książki
Spis treści
Przedmowa do wydania polskiego 9
Uwagi i podziękowania 21
Wstęp: Duchowe przebudzenie 23
CZĘŚĆ I: Ukierunkowanie
1 Skosztujcie i zobaczcie: 10 powodów, dla których warto uczęszczać na Mszę wszech czasów 33
2 Doskonałość najstarszego rytu chrześcijańskiego 53
3 Nowe (stare) spojrzenie na aktywne uczestnictwo 89
4 Dlaczego w parafiach ubywa wiernych 115
5 Msza, która więcej wymaga, więcej daje 127
6 Nagląca potrzeba zmiany mentalności 135
7 Nie samym chlebem żyje człowiek 145
CZĘŚĆ II: Obiekcje i odpowiedzi
8 Dwanaście powodów, żeby nie preferować novus ordo 157
9 Odpowiedzi na powszechne zarzuty wobec tradycyjnej Mszy łacińskiej 181
10 Problem fałszywego archeologizmu 201
11 Dar tradycji liturgicznej 217
12 Czy można przeholować z miłością do tradycji? 239
13 Oskarżenie o estetyzm 253
14 Zrozumieć trydentofobię 267
15 Porażka uwspółcześniania 277
16 Czy powinniśmy „już darować sobie” roztrząsanie kwestii liturgicznych? 289
CZĘŚĆ III: Teraźniejszość i przyszłość
17 Dzieci zmieniają wszystko 303
18 Czego uczą się dzieci 315
19 Dobre a złe wychowanie liturgiczne 327
20 Jak pomóc dzieciom uczestniczyć w Mszy 341
21 Wierność liturgii: pokonywanie trudności 359
22 Za życiem, za liturgią, za tradycją 369
23 Czy do uczestnictwa w tradycyjnej Mszy łacińskiej skłania wiernych obecny kryzys w Kościele? 377
24 Odbudowa na ruinach posoborowego eksperymentu 385
Podsumowanie: Dla pogrążającego się w mroku Kościoła światłem jest tradycja 393
Słownik 403
Rekomendacje książkowe 427
O Autorze 435