Bogiem sławiena Maryja. Antologia polskiej poezji maryjnej

Wyrażana przed wiekami i dziś w modlitwie, zawarta tu w pięknie poetyckiego słowa miłość do Matki Bożej jest nieustannym świadectwem wiary i ufności polskiego narodu w pośrednictwo i orędownictwo Królowej Niebieskiej i Królowej Polski u Boga.

Wszelkie porywy ludzkiego ducha: wszystkie stany uwielbienia, zachwytu, dziękczynienia, zawierzenia i oddania, ufnej skargi i prośby o pomoc w cierpieniu, o interwencję, o ochronę, tak bliskie sercu każdego wierzącego, dziejące się w naszym codziennym życiu, dziejące się też, jak zapisuje historia Polski w naszym życiu narodowym, wyraża także poezja polska.

Już bowiem piękne strofy Bogurodzicy - naszego pierwszego hymnu narodowego, ukazują jak uczyliśmy się miłować Boga, zawierzając siebie samych i cały naród wstawiennictwu Najświętszej Panny Maryi. Dlatego otwierająca niniejszą antologię polskiej poezji maryjnej Bogurodzica stała się wzorem miłości ku Maryi dla poezji wieków następnych, wzorem podjętym przez największych poetów: M. Sępa-Szarzyńskiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego, C. K Norwida, K. K. Baczyńskiego i wielu innych. Właściwe poecie skierowanie na piękno duchowe, rozumiane i odczuwane jako zjednoczenie dobra i prawdy, znajduje w wątku maryjnym niezwykłą możliwość realizacji. Maryja bowiem jako Królowa Nieba jaśnieje pięknem blasku prawdy i dobra wśród Aniołów i Świętych. Ukazana zaś nam we wszystkich Tajemnicach Różańca Świętego, od momentu Zwiastowania, poprzez Narodzenie Pana Jezusa, Ukrzyżowanie aż po Wniebowzięcie i Ukoronowanie jest też najbliżej współodczuwającą i współ-rozumiejącą ludzkie utrapienia i słabości Królową i Opiekunką całej ziemi, a wybraną przez Polskę Królową naszej ojczyzny.

I jak zdumiewa i uskrzydla cała Polska pełna sanktuariów maryjnych z ich sercem w Częstochowie, Polska, pełna przydrożnych kapliczek ku czci Matki Bożej, gdzie nigdy wiosną i latem nie brakuje świeżych polnych kwiatów, gdzie żywe jest słowo pokornej prośby skierowanej ku Matce, tak też zdumiewa i uskrzydla polska poezja maryjna, wzorem najstarszych pieśni, ubogacająca treść i udoskonalająca formę przeżywania przez nas wiary. Piękno poetyckiego słowa religijnego wynosi nas bowiem ze swoich wad, budzi z letargu, zachęca do pracy, poddaje twórcze pomysły i natchnienia, słowem, ożywia duszę a w niej wiarę... Z poetyckich wzorów przeszłości skorzystał H. Sienkiewicz, opisując obronę Jasnej Góry i cudowne wskrzeszenie ducha narodu. Poezja maryjna zawarta w niniejszym tomiku to kwintesencja polskiej wiary i polskiego patriotyzmu. Oby dla wszystkich stała się źródłem pogłębionej, rozumiejącej miłości ku Maryi.

Maria Joanna Gondek