Osobliwością traktującej o wolnomularstwie encykliki opublikowanej 13 marca 1825 roku jest to, że powtarza ona pełny tekst dokumentów wydanych przez poprzednich papieży: przede wszystkim list Klemensa XII (1738), Benedykta XIV (1751) oraz Piusa VII (1821). Tak więc począwszy od 1738 roku, czyli sto lat wcześniej, papieże ujawniali sekretne stowarzyszenia i będą to kontynuować takze po śmierci Leona XII.
Papież pragnął ponownie przedłożyć te teksty, gdyż nie wzięto dostatecznie pod uwagę zawartych w nich ostrzeżeń.
Magisterium Kościoła Katolickiego | Encyklika papieża Leona XIII Qou Graviora O wolnomularstwie z 13 III 1825 r.
Osobliwością traktującej o wolnomularstwie encykliki opublikowanej 13 marca 1825 roku jest to, że powtarza ona pełny tekst dokumentów wydanych przez poprzednich papieży: przede wszystkim list Klemensa XII (1738), Benedykta XIV (1751) oraz Piusa VII (1821). Tak więc począwszy od 1738 roku, czyli sto lat wcześniej, papieże ujawniali sekretne stowarzyszenia i będą to kontynuować takze po śmierci Leona XII.
Papież pragnął ponownie przedłożyć te teksty, gdyż nie wzięto dostatecznie pod uwagę zawartych w nich ostrzeżeń.
Spis treści:
1. Encyklika papieża Leona XII
Quo Graviora
(O wolnomularstwie)
2. Encyklika papieża Klemensa XII
In eminenti
(O tajnych stowarzyszeniach)
3. Encyklika papieża Benedykta XIV
Providias
(O towarzystwach wolnomularzy)
4. Encyklika papieża Piusa VII
Ecclesiam a Jesu Christo
(O Karbonariuszach)
Opis
Brak recenzji użytkowników.