- Nowy
Chrześcijanin w Talmudzie - Ks. prof Justyn Bonawentura Pranajtis | Prezentowana ksiązko to dzieło pierwotnie napisane zostało po łacinie, a w 1937 r. - przetłumaczone na język polski. Książka została opatrzona nową okładką do reprintu wydania z 1937 r.
W nowym wydaniu książki, oprócz polskiego tłumaczenia Chrześcijanina w Talmudzie zamieszczono obszerne wprowadzenie oraz łaciński oryginał dzieła. Niniejszy reprint obejmuje jedynie polskojęzyczną część powyższego wydania.
Chrześcijanin w Talmudzie żydowskim. Christianus in Talmude Iudaeorum - Ks. prof Justyn Bonawentura Pranajtis
Reprint - Wydanie drugie z fotokopią wydania I i wstępem "Ksiądz Pranajtis i walka o Talmud" Michała Jana Juszczyńskiego | Warszawa 1937
Imprimatur:
Petropoli, die 13 Aprilis 1892 a.
Archiepiscopus Metropolita Mohiloviensis KOZŁOWSKI
Prezentowana ksiązka to dzieło pierwotnie napisane po łacinie, a w 1937 r. - przetłumaczone na język polski. Książka została opatrzona nową okładką do reprintu wydania z 1937 r.
W nowym wydaniu książki, oprócz polskiego tłumaczenia Chrześcijanina w Talmudzie zamieszczono obszerne wprowadzenie oraz łaciński oryginał dzieła. Niniejszy reprint obejmuje jedynie polskojęzyczną część powyższego wydania.
Ks. Justyn Bonawentura Pranajtis urodził się 27 lipca 1861 r. we wsi Ponienupie w powiecie Władysławowskim, ówczesnej guberni Suwalskiej. Nauki elementarne pobierał w Łukszach a następnie w Gryszkabudzie. Kształcił się w mariampolskim gimnazjum, w roku 1878 wstąpił do seminarium w Sejnach a od 1883 r. pobierał nauki w Akademii duchownej w Petersburgu. W trzy lata później został wyświęcony na kapłana. Po ukończeniu studiów otrzymał na macierzystej uczelni katedrę języka hebrajskiego. Był uważany za znakomitego hebraistę i najlepszego podówczas znawcę Talmudu.
Ponadto był profesorem liturgiki i śpiewu kościelnego piastując jednocześnie godność prefekta tejże Akademii. W 1895 r. został w związku z działalnością patriotyczną wywieziony jako przestępca polityczny na wygnanie do Tweru. Po powrocie ponownie objął katedrę języka hebrajskiego. Obok pracy naukowej ks. profesor położył znaczne zasługi na polu filantropijnym m.in. zakładając w Petersburgu własną ochronkę dla sierot. W 1902 r. opuścił Akademię duchowną i objął stanowisko proboszcza Taszkientu a zarazem całego Turkiestanu. Zmarł w szpitalu w Petersburgu 28 stycznia 1917 r. prawdopodobnie na skutek otrucia. Na życzenie parafian jego doczesne szczątki pochowano w Taszkiencie.
Opis
Brak recenzji użytkowników.