Audiobook zrealizowany na podstawie zapomnianej noweli Henryka Sienkiewicza -- Pójdźmy za Nim! - jest ważnym manifestem religijności Autora, nawołującego do duchowo-moralnego odrodzenia współczesnego człowieka, powrotu do Chrystusa. Jest apelem, by pójść za Nim, apelem o szczególnej dzisiaj aktualności.
Henryk Sienkiewicz - Audiobook | Księgarnia Rodzinna Familis
Księgarnia rodzinna Familis zaprasza do wysłuchania serii audiobooków, zrealizowanych na podstawie książek, wybitnego polskiego pisarza, laureata literackiej nagrody Nobla - Henryka Sienkiewicza.
Henryk Adam Aleksander Pius urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, w zubożałej rodzinie szlacheckiej. W 1858 roku został wysłany na naukę do Warszawy. Kształcił się kolejno w trzech gimnazjach; ostatecznie w październiku 1866 roku eksternistycznie zdał maturę. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1866 roku zgodnie z wolą rodziców zapisał się na wydział medyczny Szkoły Głównej Warszawskiej. Szybko jednak przeniósł się na studia prawnicze.
W końcu wybrał wydział filologiczno-historyczny. Studiował na tej uczelni razem z Bolesławem Prusem i Aleksandrem Świętochowskim. Dorabiał w tym czasie jako korepetytor. Od 1868 roku był guwernerem u książąt Woronieckich.
Sługa Boży o. Jacek Woroniecki - Audiobook: Umiejętność rządzenia i rozkazywania (kliknij link)
Sienkiewicz Henryk przez całe życie wiele podróżował, czego pamiątką były między innymi „Listy z podróży do Ameryki” (1876-1878), „Listy z Afryki” (1891-1892), ale także powieść „W pustyni i w puszczy” (1911). Angażował się także w działalność publiczną i społeczną. Był między innymi współzałożycielem Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1900 roku Sienkiewicz obchodził jubileusz pracy twórczej, a Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Po wybuchu I wojny światowej wyjechał do Szwajcarii. Osiadł w Vevey koło Lozanny. Założył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
Tam gdzie jego bohaterowie się nie nawracają, dochodzi do tragedii
W liście niespełna 20-letniego Henryka Sienkiewicza do kolegi Konrada Dobrskiego z 16 grudnia 1865 roku, przyszły noblista przyznaje się do gwałtownego nawrócenia, które, jak się wydaje, promieniuje odtąd na jego twórczość:
„(…) Nie z wyrozumowania, nie z żadnych wniosków filozoficznych, ale jakoś mimowiednie, jakoś z potrzeby klęknąłem pewnego wieczora do nie mówionego od dwóch lat pacierza. Od tej chwili wierzę z całą siłą. Krótka ta modlitwa podziałała na mnie zbawiennie”
Tam gdzie jego bohaterowie się nie nawracają, dochodzi do tragedii. Widać to w zapomnianych powieściach „Bez dogmatu” i „Wiry”.
Zmarł 15 listopada 1916 roku. Osiem lat później jego prochy Henryka Sienkiewicza sprowadzono do Polski.
Ostatnie komentarze