Jest bardzo mało ludzi, którzy przeczuwają, co Bóg uczyniłby z nich, gdyby zaparli się siebie i całkowicie oddali się Chrystusowi Panu, aby On ukształtował ich dusze w swych dłoniach.

Ta genialna sentencja św. Ignacego Loyoli jest nie tyle poradnikiem duchowym, co zapisem jego doświadczenia z Bogiem. Prekursor duchowości ignacjańskiej był pewien, że głęboka przemiana duchowa dokonuje się w sercu ucznia Jezusa, który dobrowolnie rezygnuje z miłości własnej, ponieważ tylko w sercu rezygnującym z ukierunkowania na siebie inicjatywę przejmuje Bóg, który z miłością formuje swego sługę, przekształcając go wedle swej świętej woli. Święty Ignacy był tego najlepszym dowodem.

Spis utworów

01 Wprowadzenie: Pokonany uczeń Jezusa – 08’00”
02-03 Konferencja 1: Co Bóg uczyniłby ze mną, gdybym…? – 38’00”
04-05 Konferencja 2: Fiołki pokory i upadły młyn – 47’00”
06-07 Konferencja 3: Żółte światło na drodze życia – 50’00”
08-09 Konferencja 4: Pielęgnowanie obecności Boga – 45’00”
10-11 Konferencja 5: Rozpałka serca w Emaus – 57’00”
12-13 Konferencja 6: Co przyniosę Panu w owym dniu? – 45’00”
14 Homilia 1: Piotrowa posługa miłości (J 21,15-19) – 14’00”
15 Homilia 2:  Chcę, żeby pozostał aż przyjdę (J 21,20-25) – 21’00”
16 Homilia 3: Ignacjańska dyskrecja o Duchu Świętym (J 15,26-27; 16,12-15) – 14’00”