Ze wstępu:

I Wojna Światowa w zbiorowej pamięci wielu narodów Europy Środkowo-Wschodniej zapisała się inaczej, niż w historiografii zachodniej. Oprócz przerażenia grozą wojny, straconym pokoleniem oraz nowymi technologiami pozwalającymi uśmiercać żołnierzy na przemysłową skalę, Wielka Wojna przyniosła regionowi znaczące przemiany geopolityczne, pozwalające wielu narodom odzyskać niepodległość lub w niektórych przypadkach stworzyć po raz pierwszy niepodległe państwo. Rozpad wielonarodowych imperiów, Austro-Węgier oraz Cesarstwa Rosyjskiego, zaowocował powstaniem organizmów, które są dzisiaj punktem odniesienia w budowaniu tożsamości historycznej współczesnych państw należących do Unii Europejskiej oraz Partnerstwa Wschodniego, (między innymi Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Ukraina, Białoruś) jak i narodów oraz grup etnicznych, nie posiadających dzisiaj własnych państw (min. Tatarzy Krymscy, Hucułowie). Wiele z tych państw, w szczególności położonych na wschodzie, istniało jedynie przez kilka lat, zanim zostały podbite przez sowiecką Rosję, jednak pamięć o nich nadal jest źródłem dumy i poczucia niezależności ich spadkobierców. Pozostałe w większości zostały zagrabione po zakończeniu II wojny światowej przez ZSRR lub zostały państwami satelickimi, tracąc faktyczną niezawisłość oraz możliwość swobodnego kształtowania swojego prawa, kultury i społeczeństwa. Mimo tak krótkiego czasu, wiele z tych państw dokonało wyjątkowych osiągnięć w dziedzinie budowania społeczeństwa, pozycji międzynarodowej lub w sferze wojskowej. Wiele państw Europy Środkowo-Wschodniej bardzo wcześnie wytworzyło regulacje prawne chroniące mniejszości etniczne, religijne i narodowe, wcześniej niż państwa zachodnie przyznało pełnię praw obywatelskich kobietom, wytworzyło nowoczesne modele edukacji społeczeństwa czy wspierania swoich obywateli. Powstały też wtedy pierwsze koncepcje regionalnych wspólnot międzynarodowych w obszarze Europy Środkowo-Wschodniej. Godne uwagi są też wyzwania przed którymi stały nowopowstałe państwa - unifikacja prawa i administracji na różnorodnych etnicznie i kulturowo terenach, konflikty zbrojne ze spadkobiercami rozbitych imperiów czy sama droga do utworzenia wolnego państwa, często trwająca wiele lat. Pamięć o tych osiągnięciach oraz przywrócenie wynikającej z nich dumy są niezwykle ważne, gdyż mogą stanowić lekarstwo na powszechny w Europie Wschodniej kompleks niższości wobec Zachodu oraz wskazać, jak wielki potencjał państwotwórczy tkwi w opisywanych narodach.

Wiele z tych narodów, dzięki drugiemu rozpadowi imperium - Związku Sowieckiego - ma dzisiaj ponownie własne państwa. Świętując więc wspólne stulecie wybicia się na niepodległość po I Wojnie Światowej, zapraszamy do lektury tekstów opisujących drogi do niepodległości oraz wspólnotę losów Polski, Gruzji, Ukrainy, Białorusi i innych państw powstałych po tym geopolitycznym trzęsieniu ziemi.