W swoim herbie biskupim umieścił wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem i zawołanie Ave Maria. Święty biskup pisał o Maryi: Najświętsza Panna to zarazem królowa narodu, bo Ona nie tylko odbiera od niego hołdy, ale obsypuje go darami Swej hojności, której doznawały i doznają wszelkie stany. Wszakże Ona to pomagała biskupom i kapłanom w pracy apostolskiej, poddawała królom i senatorom dobre rady, ocierała kmiotkom pot z czoła, koiła pędzonych w jasyr tęsknotę za rodziną, otwierała niebo milionom dusz, co na ziemi polskiej wiernie służyły Bogu. Słowem, cokolwiek na tej ziemi było i jest łaski, cnoty i dobra, wszystko to przyszło przez ręce Boga-Rodzicy.

"Kiedy przechodzisz przez drzwi kościoła, zostawiasz za sobą świat zewnętrzny i wkraczasz w świat wewnętrzny. Świat zewnętrzny to piękne miejsce, tętniące życiem i aktywnością, ale także miejsce, w którym miesza się to, co podłe i brzydkie. Jest to coś w rodzaju targowiska, przecinanego przez wszystkich bez wyjątku. Być może „bezbożny” nie jest właściwym określeniem, ale świat ma w sobie coś bluźnierczego. Za drzwiami kościoła znajduje się miejsce wewnętrzne, oddzielone od rynku, miejsce ciche, konsekrowane i święte. Jest bardzo pewne, że cały świat jest dziełem Boga i Jego darem dla nas, że możemy Go spotkać wszędzie, że wszystko, co otrzymujemy, pochodzi z ręki Boga i gdy jest przyjmowane pobożnie, jest święte. Mimo to ludzie zawsze czuli, że pewne obszary są w szczególny sposób oddzielone i poświęcone Bogu.

Co to jest symbol? Według encyklopedii jest to: "umowny przedmiot, znak zastępujący osobę, pojęcie lub wydarzenie". Inne encyklopedie podkreślają, że jest to "widzialny znak czegoś niewidzialnego". Jeszcze w innych źródłach możemy przeczytać, że "zastosowanie umownych lub tradycyjnych znaków służy do przedstawiania istot boskich i duchów". (...)Warto przytoczyć opinię masona, Georga H. Steinmetza, który tak je opisał: "Symbole nie są używane w powszechnie akceptowanym znaczeniu. A zatem rozumieć je należy nie poprzez ich dokładne podobieństwo do czegoś znanego, lecz ich interpretacja okultystyczna lub ezoteryczna, jak tego należy się spodziewać, polega na sugestii i kojarzeniu myśli". W książce "Eastern Star" (Gwiazda Wschodu) czytamy, że: "Symbol jest wyobrażeniem czegoś intelektualnego, moralnego lub duchowego, jest widzianym obiektem przedstawiającym umysłowi podobieństwo czegoś, co nie jest pokazane, lecz rozumiane przez asocjację, skojarzenie".

"(...)Nastrój żałobny Wielkiego Czwartku nie pozwala Kościołowi radosnemi pieśniami uczcić w ten dzień wielki artykuł wiary naszej świętej, że Bóg zamieszkał między nami. Ustanowiono ku czci tej tajemnicy osobne świeto, święto Bożego Ciała, kiedy to Boga w sakramencie ukrytego czci się nietylko w obrębie murów kościelnych, ale w poczuciu wdzięczności i uniesieniu radosnem obnoszą kapłani sakramentalnego Boga po ulicach miast i siół, a tłumy ludu wiernego cisną sie na widok triumfu swego Boga. Wiara w Syna Bożego raduje ich serca, bo ten założyciel Nowego Przymierza jest między nimi obecny, choc ukryty pod postacią Hostji Świętej. Zarazem wynagradza Kościół Zbawicielowi wszystkie krzywdy zbezczeszczenia jakie doznaje w tej świętej tajemnicy. Blisko jedenaście set lat rozdawał Zbawiciel przez ten Sakrament chrześcijanom obfite łaski...