Fundacja Polonia Christi została ustanowiona w Roku Pańskim 2019. Jej nazwa nawiązuje do ponad tysiącletniej historii naszej Ojczyzny, która bierze swój początek już w ewangelizacji Słowian przez świętych Cyryla i Metodego oraz w męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha.

Fundacja Polonia Christi została ustanowiona w Roku Pańskim 2019. Jej nazwa nawiązuje do ponad tysiącletniej historii naszej Ojczyzny, która bierze swój początek już w ewangelizacji Słowian przez świętych Cyryla i Metodego oraz w męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha. W Roku Pańskim 966, Mieszko I przyjmując chrzest kontynuował chrystianizację ówczesnych ziem polskich, a w 991 oddał je pod opiekę Stolicy Apostolskiej, o czym zaświadcza dokument Dagome iudex. Nie sposób nie wspomnieć też o chwalebnym żywocie i świadectwie świętych Pięciu Pierwszych Polskich Męczenników, o świętym Andrzeju Świeradzie i jego uczniu świętym Benedykcie, jak też o męczeńskiej śmierci świętego biskupa Stanisława i ogłoszeniu go jednym z głównych Patronów Korony. Kiedy zaś herezja protestancka chciała i Rzeczpospolitą zagarnąć, wówczas król Zygmunt II August potwierdził przynależność Królestwa do Kościoła Rzymskokatolickiego poprzez przyjęcie, 7 sierpnia Roku Pańskiego 1564, uchwał Soboru Trydenckiego. Sam król bowiem tak pisał do papieża zdając sprawozdanie z postawy Nuncjusza Apostolskiego:

(…) Gdy albowiem Księgę Soboru w imieniu Waszej Świątobliwości miał mi wręczyć, i tym końcem został przeze mnie do senatu niespodzianie prawie wezwany, przemówił w taki sposób, że i nieszczęścia i wstrząśnienia tych czasów najżywiej odmalował, i szczególniejszą Waszej Świątobliwości pieczę i troskliwość o moje Królestwo, wśród tych zawichrzeń, wysławił, i na koniec mnie z całym moim senatem dzielnie imieniem Waszej Świątobliwości zagrzał do baczniejszego czuwania nad Rzeczpospolitą, której całość na wierze katolickiej zasadzoną być ukazał. Ta jego mowa wielu rozrzewniła i podobała się wszystkim. A przeto, jak nigdy, z łaski Boskiej, sercem od Stolicy Świętej oddalić się nie dałem, tak też i tę Księgę Soboru od Waszej Świątobliwości mnie wręczoną z najczulszą wdzięcznością przyjąłem; i nadal wszelkiej pilności i starania nie zaniedbam i dołożę, aby przepisy i ustawy tej Księgi, nie tylko na tych kartach, w których mi są podane, istniały, lecz aby po kościołach mego Królestwa i w sercach mego ludu jak najbujniej się krzewiły. Zatem siebie i Królestwo moje opiece Waszej Świątobliwości usilnie polecam. Dano na Sejmie Walnym w Parczowie dn. 9 sierpnia 1564.

Ojciec Święty, potwierdzając przywiązanie Rzeczypospolitej do Stolicy Świętej, ale i odwzajemnioną nad Królestwem opiekę deklarując, rychło dał odpowiedź ostatniemu z Jagiellonów w tych słowach:

Najmilszy w Chrystusie synu nasz! Pozdrowienie i Apostolskie błogosławieństwo! Dowiaduję się z listu Waszego Majestatu, że Księgę postanowień Soboru Trydenckiego, od wielebnego brata biskupa Zacyntu, Nuncjusza naszego, przy stosownej i zgodnej z okolicznością, mianej przezeń w senacie mowie, otrzymałeś. Że dołożyć wszelkiego starania i usilności przyrzekasz, aby te postanowienia po kościołach twego Królestwa zachowywano, i aby w sercach twego ludu jak najmocniej się krzewiły. Te twoje chęci, prawdziwie króla chrześcijańskiego i katolickiego godne, arcy pochwalamy, i bynajmniej nie wątpimy, że stosownie do twojej mądrości i pobożności rzeczywiście to uskutecznisz. Niczym innym nie możesz więcej przyczynić się nie tylko do czci Boskiej i użytku kościołów, lecz nawet do całości twojego Królestwa. A przeto jak z obowiązku naszego, tak i z ojcowskiego ku tobie przywiązania, Majestat twój zachęcamy i prosimy, abyś nad zachowaniem i spełnieniem tych postanowień czuwał; co mamy nadzieję, że i inni królowie i książęta uczynią. (…)

Dan u św. Piotra dn. 3 listopada 1564.

Przez kolejne wieki Naród potwierdzał, że chce należeć do Chrystusa i przyczyniać się do budowania Jego Królestwa. Wystarczy przywołać tylko te najbardziej dziś znane wydarzenia, jak Śluby Lwowskie (AD 1656) Jana Kazimierza intronizujące Najświętszą Maryję Pannę na Królowę Krony Polskiej; jak Akt poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa na Jasnej Górze (AD 1920), w Krakowie (AD 1921) i w Warszawie (AD 1951); jak Akt poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi na Jasnej Górze (AD 1946); jak Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego (AD 1956); czy jak Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana w Krakowie (AD 2016).

Wszystkie te wydarzenia potwierdzają, że Polska jest Chrystusowa, że Polska jest Chrystusa; Polonia Christi. Jednakże, w tych latach 20. XXI wieku, jasno widać, iż Naród wielu zobowiązań złożonych Ślubów, albo nie wypełnił, albo nawet i zlekceważył sprzeniewierzając się danemu niegdyś słowu. Potrzeba zatem codziennej pracy, aby cześć i chwała Jezusa Chrystusa i Maryi Niepokalanej, przez wszystkie krainy Królestwa Polskiego głoszona i rozszerzana była.

Podstawowym celem Fundacji Polonia Christi jest służba Kościołowi Rzymskokatolickiemu i Rzeczypospolitej Polskiej, działalność na rzecz cywilizacji łacińskiej, troska o społeczne panowanie Chrystusa Króla oraz działanie na rzecz ogółu społeczeństwa polskiego w zakresie kultu religijnego, nauki, oświaty, kultury i dobroczynności.

Więcej o celach statutowych i realizacji celów dowiesz się KLIKAJĄC W  >> LINK <<