W dwóch krótkich utworach scenicznych: Kielich krwi i Zlecenie oraz eseju Boże motory, poświęconych świętemu biskupowi Stanisławowi, Zofia Kossak łączy dwa zagadnienia, żywo ją zajmujące: kwestię tożsamości narodu, kształtującej się poprzez wydarzenia historyczne (Bursztyny, Warna, Trembowla, Złota wolność), oraz świętości, realizującej się w bardzo różny sposób (Szaleńcy Boży, Z miłości, Król Trędowaty). Pogłębione spojrzenie na te kwestie oraz niebanalna forma przekazu sprawiają, że pomimo upływu wieków postać św. Stanisława jawi się jako wciąż czytelny znak wolności sumienia wobec politycznych nacisków.