Iota Unum. Analiza zmian w Kościele Katolickim w XX wieku + Stat Veritas - ciąg dalszy Bestesellera - Romano Amerio

Znakiem czasu jest to, że Romano Amerio,  genialny teolog, obserwując zmiany jakie zachodzą w okresie ostatniego soboru, zapowiadający kryzys i wykazujący z żelazną logiką i konsekwencją na czym polega odszczepieństwo od wiary, był dawniej oskarżany o czarnowidztwo i zacofanie, a dziś wraca do łask bowiem to wszystko, co opisał i co zapowiadał na naszych oczach potwierdza sie w całej rozciągłości!

Ostatnio ciepło wypowiedział się o Romano Amerio Benedykt XVI!

Oto jedna z najważniejszych książek XX wieku która ukazała się w języku polskim!

"Rozważania na temat kondycji Kościoła po Vaticanum Secundum można znaleźć w wielu innych książkach, choćby w Oni Jego zdetronizowali” abp Lefebvra. Opracowanie prof. Romana Amerio jest jednak, pod wieloma względami, wyjątkowe.

Po pierwsze jest to – chyba – najszersze ujęcie problemu, które nie zajmuje się tylko Soborem, ale też wieloma wydarzeniami po nim, zwłaszcza tymi, które, pod pretekstem Ducha Soboru odchodzą od jego litery.

Po wtóre układ książki jest katechizmowy – podział na rozdziały, a w nich wypunktowane konkretne zagadnienia, co znacznie ułatwia odbiór i, wspomniane wyżej, studiowanie.

Kolejną zaletą książki jest prostota języka – nie trzeba być teologiem czy filozofem aby zrozumieć na czym polegają problemy współczesnego Kościoła.

Niektórzy pewnie się obruszą, ale za ogromny plus uznaję „nielefebryczność” tekstu. Profesor Amerio nie odrzuca Soboru, nie odrzuca papieży czasów posoborowych, unika oceniania ludzi, skupia się na faktach. Pisze niejako z pozycji Erazma z Rotterdamu, a nie Marcina Lutra – krytykuje, pozostając wiernym. Jest to też ksiązka w niewielkim stopniu emocjonalna, co także świadczy na jej korzyść, jako dzieła naukowego.

Przyczyny kryzysu, o którym pisze autor omawianej książki, są zaledwie dwie. Ale ich skutki to właśnie to, co możemy zobaczyć – puste kościoły, brak ortodoksji i ortopraksji , alekatolicyzm, brak czci dla Najświętszego Sakramentu etc. Te przyczyny to humanizm, który sam w sobie nie jest zły, ale jeśli staje się podstawą religii, zaczyna być niepokojąco. Problem leży w tym, że Kościół zaczął zbyt dużą uwagę przywiązywać do zadowolenia ludzi, a zbyt małą do tego aby tych ludzi prowadzić ku Bogu.

Druga przyczyna to brak zdecydowanej reakcji odpowiedzialnych – papieży, biskupów (ba! Wielu biskupów przyłączyło się do wdrażania „postępu”) - na niezgodne z nauczaniem Kościoła zmiany, czego najbardziej jaskrawym przykładem, a nie poruszonym w książce, jest sprawa Komunii św. na rękę. Co więcej – nieortodoksyjne wypowiedzi, czasem prostowane, częściej nie, pojawiały się w gazecie watykańskiej L’Oservatore Romano. I tu, niestety, zabrakło zdecydowania Głowy Kościoła."

Źródło:  Wycie Samotnego Wilka

>> Ekumenizm grzechem przeciwko miłości - prof. Romano Amerio, ks. Karol Stehlin >>