O dobroci - o. Fryderyk William Faber o. Marek Grzelczak OP
Oto krótka nauka o DOBROCI. Jest ona, jak wszystkie pisma o. Fabera – wielkiej nauki i wielkiej świątobliwości zakonnika, pełna najzbawienniejszych prawd, a tym pożyteczniejszych i potrzebniejszych, że odnoszą się one do potocznego życia, do codziennych relacji ludzi między sobą.
Autor, rozbierając ten przedmiot ze zwykłą sobie głębokością poglądów i z przedziwną znajomością serca ludzkiego, umie dopatrzyć się w DOBROCI coś nieoddzielnego wprawdzie od miłości, ale stanowiącego pewną odrębność.
Można też powiedzieć, że to, co on tu mówi o DOBROCI, taki ma związek z miłością bliźniego, jaki na przykład miałoby rozprawianie o zapachu róży z rozprawianiem o samym kwiecie tę woń wydającym. Jak róża nie jest tym samym co jej miły zapach i jej zapachu bez niej by nie było, tak i DOBROĆ jest nieoddzielna od miłości.
/o. Prokop kapucyn
APPROBATUR NO 1262
Datum Plociae die 12 mensis Augusti 1889 a.
Pobożni nasi czytelnicy, znają już przetłumaczone z angielskiego na nasz język, niektóre z cennych dzieł ojca Fabera Filipina, jednego z najznakomitszych pisarzy ascetycznych, jakimi cieszy się nasz Kościół. Zdało się nam więc, że im przysługę wyrządzimy, podając tu w wolnym przekładzie, i tę jego rozprawę czyli konferencję o Dobroci. Jest ona, jak wszystkie pisma tego, wielkiej nauki i wielkiej świątobliwości zakonnika, pełna najzbawienniejszych nauk, a tym pożyteczniejszych i potrzebniejszych, że odnoszą się one do potocznego życia, do codziennych stosunków ludzi między sobą.
od tłumacza
„ponieważ nasze zachowanie się w stosunkach jednych z drugimi, jest głównym źródłem najdotkliwszych naszych cierpień, więc z tego wynika, że gdybyśmy stale rządzili się Dobrocią, świat teraźniejszy, stałby się całkiem inny, i ledwie że nie podobnym do raju ziemskiego”.
autor