Drogowskazy dla wierzących. Myśli na każdy dzień – św. bp. Józef Sebastian Pelczar

Józef Sebastian Pelczar - święty pasterz, biskup przemyski, założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego

Ojciec Święty Benedykt XVI podczas swojej ubiegłorocznej pielgrzymki do Polski wypowiedział na Jasnej Górze ważne słowa:

"Świat i Kościół potrzebują kapłanów, świętych kapłanów!" 

Takim kapłanem i biskupem był św. Józef Sebastian Pelczar.

Urodził się 17.01.1842 r. w Korczynie k. Krosna. Wychowany w atmosferze religijnej, wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu i 17.07.1864 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po studiach odbytych w Rzymie był wykładowcą teologii pastoralnej i prawa kościelnego w Seminarium, a w latach 1877-1899 profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trosce o najbardziej potrzebujących oraz o rozszerzenie Królestwa Serca Bożego w świecie założył w 1894 r. Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Był gorącym czcicielem Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej - Królowej Polski. W swoim herbie biskupim umieścił wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem i zawołanie Ave Maria. Święty biskup pisał o Maryi:

Najświętsza Panna to zarazem królowa narodu, bo Ona nie tylko odbiera od niego hołdy, ale obsypuje go darami Swej hojności, której doznawały i doznają wszelkie stany. Wszakże Ona to pomagała biskupom i kapłanom w pracy apostolskiej, poddawała królom i senatorom dobre rady, ocierała kmiotkom pot z czoła, koiła pędzonych w jasyr tęsknotę za rodziną, otwierała niebo milionom dusz, co na ziemi polskiej wiernie służyły Bogu. Słowem, cokolwiek na tej ziemi było i jest łaski, cnoty i dobra, wszystko to przyszło przez ręce Boga-Rodzicy.

Święty Józef Sebastian Pelczar był również wielkim czcicielem Serca Pana Jezusa. Jego pragnieniem było, by kult Serca Jezusowego rozszerzał się w całym świecie, czego wyrazem jest książka - Wpatrzeni W Serce Jezusowe. Dziewięć Pierwszych Piątków Miesiąca - wyjątkowy przewodnik, opracowany na podstawie myśli świętego, służący pomocą w kontemplacji Najświętszego Serca Pana Jezusa.

W 1899 r. został biskupem pomocniczym, a w 1900 r. ordynariuszem diecezji przemyskiej. Jako gorliwy arcypasterz dbał o świętość diecezji. Był mężem modlitwy, z której czerpał natchnienie i moc do pracy apostolskiej. Ubodzy i chorzy byli zawsze przedmiotem jego szczególnej troski.