Trudno jednoznacznie rozstrzygnąć, jakimi motywami kierowali się nasi rodzice, gdy wybierali dla nas imiona. Niektórzy, kontynuując tradycje rodzinne, nadają potomstwu imiona przodków lub krewnych. Inni wybierają te, które najbardziej im się podobają. Jeszcze inni troszczą się przede wszystkim o to, by jego dziecko miało swego imiennika w niebie, czyli patrona i opiekuna na całe życie.

Nowe poprawione wydanie zostało uzupełnione o wyniesionych na ołtarze przez Jana Pawła II i Benedykta XVI świętych z całego Kościoła. "Mój święty patron" wspomina ludzi, którzy żyli w konkretnych warunkach historycznych i wyróżnili się w sposób szczególny wiernością Chrystusowi i Jego nauce. Jeśli zachodziła taka potrzeba, zdolni byli tę wierność potwierdzić ofiarą z własnego życia. Ci ludzie, których imiona nosimy, włączeni zostali w jakiś sposób również w nasz konkretny, niepowtarzalny los. Warto więc zainteresować się życiem swojego patrona czy patronki.

Warto wiedzieć, czy w ogóle mamy świętego patrona w niebie. Być może jeszcze nie ma świętego, który nosił takie imię jak my. W takiej sytuacji należy sobie wybrać patrona, np. z okazji przyjęcia sakramentu bierzmowania.