

Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem się narodu polskiego to druga pozycja z serii Dzieła św. Józefa Sebastiana Pelczara opublikowana w 2006 r. przez Wydawnictwo św. Józefa Sebastiana Pelczara. Nowe, piąte wydanie książki ze współczesnym opracowaniem stylistyczno-gramatyczym tekstu zostało poprzedzone przedmową o. Zachariasza Szczepana Jabłońskiego OSPPE.
Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem się narodu polskiego - Św. bp Józef Sebastian Pelczar - program społeczny, zawarty na kartach książeczki biskupa przemyskiego, można nazwać w pełni katolicką wizją społeczno-polityczną dla Polski. Przemyślenia świętego biskupa wyrastają nie tylko z patriotyzmu wyniesionego z tradycji domu rodzinnego, ale przede wszystkim z głęboko katolickiego światopoglądu, każącego chrześcijaninowi przedkładać ojczyznę nie tylko ponad własny jednostkowy egoizm, ale również ponad interesy własnej rodziny.
„[…] odrodzenie polityczne naszej ojczyzny, którego się nie od ludzi, ale od Boga spodziewamy, ma iść w parze z odrodzeniem duchowym, a przyczynianie się do tego odrodzenia modlitwą i pracą jest obowiązkiem każdego, kto szczerze kocha ojczyznę”.
„[…] za powołanie do religii katolickiej powinien dziękować każdy człowiek, bo ta religia jest dla niego światłem rozumu, siłą woli, pociechą serca, drogą życia i zbawienia. Powinna dziękować każda rodzina, bo ta religia jest dla niej rodzicielką cnoty, pokoju i szczęścia.
Przedmowa, fragmenty
[...] Zaproponowana czytelnikom lektura Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem się narodu polskiego, jakkolwiek napisanego w języku epoki, nie przeszkodzi w podjęciu głębszej refleksji nad zaangażowanie się w pracę nad duchowym odrodzeniem się narodu polskiego, któremu Boża Opatrzność kolejny raz daje szansę budowania suwerennego państwa, opierającego się na obywatelach o suwerennym sumieniu. Zainspiruje poszukiwanie praktycznych rozwiązań zagadnień życia społecznego [...]
o. Zachariasz Szczepan Jabłoński OSPPE
U narodów, które dziś tak zażarcie ze sobą walczą, widzieliśmy zastraszający zanik ducha chrześcijańskiego obok wzrostu potwornych błędów i jawnej bezbożności, przy tym wielki upadek obyczajów, rozpanoszenie się chciwości, zbytku i alkoholizmu, rozstrój w organizmie społecznym, jako owoc radykalnych i socjalistycznych idei, i iście pogańską nienawiść w stosunkach międzynarodowych, a w niektórych krajach otwarte lub skryte prześladowanie Kościoła katolickiego, podsycane przez sektę masońską i pokrewne jej związki.
Podobnie jak za czasów Noego, tak i na początku XX wieku „wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi" (Rdz 6,5) — ta niegodziwość sprowadziła na ziemię potop strasznych klęsk, które mają przypominać ludziom, że Bóg sprawiedliwy i miłosierny rządzi światem; że Chrystus jest Drogą, Prawdą i Życiem, a Jego Kościół mistrzynią i przewodniczką do Boga zarówno jednostek, jak i całej ludzkości; że narody winny kroczyć drogami Bożymi, a nie uciskać innych narodów ani walczyć ze sobą, jak drapieżne sępy, ale pracować w świętej zgodzie nad spełnieniem zadań, jakie im wytyczyła Opatrzność.Fragment wstępu.
Spis treści:
Przedmowa o. Zachariasza S. Jabłońskiego OSPPE.............. 11
I.Słowo wstępne ................................................................. 17
II.Do wszystkich.................................................................. 21
Jak zachować wiarę katolicką ................................ 21
Jak zachować dobry obyczaj................................... 32
III.Do duchowieństwa diecezjalnego..................................... 41
IV.Do zakonników i zakonnic............................................... 47
V.Do mężów stanu, posłów sejmowychi urzędników ............................................................. 51
VI.Do Rusinów ................................................................... 57
VII.Do rodziców .................................................................. 61
VIII.Do mężów nauki, nauczycieli, nauczycieleki krzewicieli oświaty ludowej....................................... 65
IX.Do dziennikarzy.............................................................. 75
X.Do ludzi możnych i bogatych, a szczególniedo wiejskich obywateli i obywatelek............................ 79
XI.Do osób wykształconych w miastach............................... 85
XII.Do rzemieślników.......................................................... 89
XIII.Do robotników.............................................................. 91
XIV.Do rolników.................................................................. 95
XV.Przyszłość narodu.......................................................... 99
XVI.Ślubowanie ................................................................ 101
Życie św. Józefa Sebastiana Pelczara................................. 103
Kalendarium życia św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara....... 107
Nota biograficzna
Józef Sebastian Pelczar - święty pasterz, biskup przemyski, założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
Ojciec Święty Benedykt XVI podczas swojej ubiegłorocznej pielgrzymki do Polski wypowiedział na Jasnej Górze ważne słowa:
"Świat i Kościół potrzebują kapłanów, świętych kapłanów!"
Takim kapłanem i biskupem był św. Józef Sebastian Pelczar.
Urodził się 17.01.1842 r. w Korczynie k. Krosna. Wychowany w atmosferze religijnej, wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu i 17.07.1864 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po studiach odbytych w Rzymie był wykładowcą teologii pastoralnej i prawa kościelnego w Seminarium, a w latach 1877-1899 profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trosce o najbardziej potrzebujących oraz o rozszerzenie Królestwa Serca Bożego w świecie założył w 1894 r. Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Był gorącym czcicielem Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej - Królowej Polski. W swoim herbie biskupim umieścił wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem i zawołanie Ave Maria. Święty biskup pisał o Maryi:
Najświętsza Panna to zarazem królowa narodu, bo Ona nie tylko odbiera od niego hołdy, ale obsypuje go darami Swej hojności, której doznawały i doznają wszelkie stany. Wszakże Ona to pomagała biskupom i kapłanom w pracy apostolskiej, poddawała królom i senatorom dobre rady, ocierała kmiotkom pot z czoła, koiła pędzonych w jasyr tęsknotę za rodziną, otwierała niebo milionom dusz, co na ziemi polskiej wiernie służyły Bogu. Słowem, cokolwiek na tej ziemi było i jest łaski, cnoty i dobra, wszystko to przyszło przez ręce Boga-Rodzicy.
Święty Józef Sebastian Pelczar był również wielkim czcicielem Serca Pana Jezusa. Jego pragnieniem było, by kult Serca Jezusowego rozszerzał się w całym świecie, czego wyrazem jest książka - Wpatrzeni W Serce Jezusowe. Dziewięć Pierwszych Piątków Miesiąca - wyjątkowy przewodnik, opracowany na podstawie myśli świętego, służący pomocą w kontemplacji Najświętszego Serca Pana Jezusa.
W 1899 r. został biskupem pomocniczym, a w 1900 r. ordynariuszem diecezji przemyskiej. Jako gorliwy arcypasterz dbał o świętość diecezji. Był mężem modlitwy, z której czerpał natchnienie i moc do pracy apostolskiej. Ubodzy i chorzy byli zawsze przedmiotem jego szczególnej troski.
Hojnie obdarzony przez Boga, nie marnował otrzymanych talentów, ale pomnażał je i rozwijał. Jednym z wielu dowodów jego ogromnej pracowitości jest bogata spuścizna pisarska, w skład której wchodzą dzieła teologiczne, historyczne, z dziedziny prawa kanonicznego, podręczniki, modlitewniki, listy pasterskie, mowy i kazania. Do najbardziej znanych należą m.in:
Biskup Pelczar miłując Kościół i papiestwo wyznawał, iż jedna tylko religia katolicka ma czystą prawdę i całą prawdę. Dlatego bronił Kościoła przed modernizmem i „reformowanym katolicyzmem", chcącymi zmieniać dogmaty, rozmywać doktrynę, rozluźniać zasady karności kościelnej.
Dawał temu wyraz, gdy pisał:
Historia świadczy, że Kościół katolicki był i jest opiekunem zbawiennej cywilizacji i prawdziwego postępu, ale nie może dla ludzkiego widzimisię zmieniać swoich dogmatów ani swojego ustroju, bo nie od ludzi, ale od Boga ma swój początek. Dlatego też przy tym, co wziął od Boga, stoi niewzruszenie, choćby go miały opuścić miliony, jak to się stało w czasach reformacji.
Po pracowitym życiu zmarł w opinii świętości 28.03.1924 r. w Przemyślu.
Dnia 2 czerwca 1991 r., podczas IV pielgrzymki do Polski, Ojciec św. Jan Paweł II dokonał w Rzeszowie beatyfikacji bpa Józefa Sebastiana Pelczara. Relikwie błogosławionego znajdują się w katedrze w Przemyślu. W Krakowie czczony jest w sposób szczególny w kościele Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Wspomnienie liturgiczne Błogosławionego Józefa Sebastiana jest obchodzone 19 stycznia.