Pandemia zdemaskowana - prof. Karina Reiss, prof. med. Sucharit Bhakdi

Już w maju 2020 roku ekonomista Stefan Homburg zwrócił uwagę, że politycy mogą zastosować strach jako instrument dominacji, aby przepchnąć nieuzasadnione naukowo zabiegi. Fachowi siewcy paniki stosują bardzo skuteczną metodę gruntowania i rozszerzania swojej władzy. Strach prowadzi do zawężenia pola widzenia i myślenia, dlatego zbiorowo wygenerowany można wykorzystać, aby wedle potrzeby ukryć przed opinią publiczną procesy decyzyjne. Niepokój blokuje też zdolność do wyciągania racjonalnych wniosków. Politycy z pomocą mediów wykonali kawał roboty, aby zamknąć ludzi w zbiorowej paranoi. Czy taki był zamiar?



„Pandemia zdemaskowana” to książka popularnonaukowa dra Sucharita Bhakdiego – mikrobiologa z wieloletnim doświadczeniem. W jego pracy poddaje on wątpliwości słuszność podejmowania tak restrykcyjnych działań, jakie miały miejsce w przypadku wybuchu pandemii koronawirusa. Dzieło to okazało się bestsellerem w Niemczech! Tak szeroki rozgłos na temat publikacji nie obył się jednak bez konsekwencji – mikrobiolog, ujawniając niewygodną prawdę na temat pandemii, stał się ofiarą żydowskiej nagonki. Niemieckojęzyczne żydowskie organizacje potępiły jego krytykę obostrzeń wprowadzonych przez "państwo" Izrael. To naruszyło jego dobre imię, przez co publikujące jego książkę wydawnictwo zerwało z nim współpracę.

Co znajdziemy w pracy dra Sucharita Bhakdiego?

Dr Sucharit Bhakdi w swojej pracy podjął się zadania przekazania informacji, które nie są udostępniane w oficjalnej narracji. Jego praca umożliwia przyjąć własne stanowisko względem sytuacji, w jakiej obecnie znajduje się społeczeństwo całego świata. W książce omówiono kwestie związane ze słusznością stosowania testu PCR w diagnozowaniu choroby, odniesiono się do występujących mutacji wirusa, a także przedstawiono ryzyko stosowania szczepień. Meritum pracy doktora sprowadza się do określenia, w jaki sposób pandemia wpłynęła na życie codzienne, w jaki sposób obecność wirusa przełożyła się na wskaźnik śmiertelności, a także czy podjęte przez polityków działania były adekwatne do zaistniałego zagrożenia. Doktor zawarł w pracy cały przebieg wydarzeń związanych z wybuchem pandemii. Na podstawie ich rzeczowej analizy twórca pokusił się o prognozę określającą, z jakimi rządowymi działaniami prowadzonymi w celu eliminowania pandemii możemy mieć do czynienia w przyszłości.

Praca adresowana jest do wszystkich osób zainteresowanych problematyką z zakresu biologii, psychologii, socjologii oraz nauk pokrewnych.

Przypadkowość testu PCR

Z naszego naukowego punktu widzenia nie da się wybaczyć uznawania każdego pozytywnego testu za przypadek zakażenia, a każdego zmarłego za „ofiarę koronawirusa”, jeśli tylko za życia miał pozytywny test. Przypadkowość testu PCR Zmarłego właśnie wynalazcę PCR Kary Mullisa wyróżniono za jego osiągnięcie Nagrodą Nobla. Zupełnie słusznie. Procedura stała się absolutnie nieodzowna w badaniach i znajduje zastosowanie w rozwiązywaniu niezliczonych problemów z wyjątkiem jednego obszaru Mullis stale przestrzegał przed przecenianiem wynalezionej przez niego metody w diagnostyce medycznej, a to z następującej przyczyny: metoda jest zbyt czuła i może dostarczać wyników fałszywie dodatnich. Dlatego – powiadał Mullis – zawsze, stawiając diagnozę, obraz kliniczny trzeba umieszczać w kontekście.

Jak wybuch pandemii przekłada się na liczbę przypadków pacjentów z infekcjami dróg oddechowych?

W sumie ktoś mógłby pomyśleć, że w roku 2020 w klinikach leżało więcej pacjentów z ciężkimi infekcjami dróg oddechowych. Nawet to nie jest prawda, jeśli zważyć na dane liczbowe Inicjatywy Medycyny Jakościowej (IQM)68. Do analizy spłynęły liczby z 431 klinik, czyli z niemal jednej czwartej wszystkich szpitali w Niemczech. Porównanie z rokiem 2019 pokazuje, że w roku 2020 w klinikach tych leczono niemal o milion pacjentów mniej, mniej ich leżało na oddziałach intensywnej terapii i mniej było leczonych pacjentów z poważnymi infekcjami dróg oddechowych. Mniej też ludzi trzeba było poddać mechanicznej wentylacji respiratorami.

Wpływ pandemii koronawirusa na wskaźnik śmiertelności

W roku 2020 około 40 tysięcy ludzi zmarło z koronawirusem lub na koronawirusa. Musiała pojawić się podwyższona śmiertelność. Zapewne opuściło nas więcej ludzi, niż mogliśmy się spodziewać na podstawie danych z przeszłości. Tymczasem dane z roku 2020 nie wyglądają na pierwszy rzut oka szczególnie odmiennie niż w innych latach. Pod koniec roku ujawnia się szczyt, jak to było na początku roku 2018. Czy to są jednak „ofiary koronawirusa”? Czy uboczny efekt lockdownów?

COVID-19 a choroby nowotworowe

Pracownik federalnego ministerstwa spraw wewnętrznych, wspomniany Stephan Kohn, już w kwietniu 2020 roku zajął się niszczycielskimi efektami ubocznymi. Doszedł do wniosku, że szkody zapewne okażą się znacznie poważniejsze niż korzyści. Oszacował, iż dziesiątki tysięcy ludzi może umrzeć pośrednio lub bezpośrednio z powodu obostrzeń. Twierdził, że należy się spodziewać zgonów z powodu wstrzymania opieki pooperacyjnej pacjentów z rakiem, udarem, zawałem; z powodu samobójstw (a to m.in. z braku opieki nad niezrównoważonymi psychicznie, bo zadziałał zakaz kontaktów); z powodu zawałów i udarów, bo pacjenci w warunkach lockdownu nie mogli zaufać przychodni, a niezwłocznie po ataku – klinikom. Politycy nie chcieli o tym słyszeć, a człowieka wysłano na urlop.

Ryzyko związane z przyjęciem szczepionki

Geny wirusa w produktach Moderny i Biontechu/ Pfizera zapakowano w nanocząsteczki lipidów. Są to opakowania niezwykle cieniutkie, ale nie z papieru, tylko z materiału tłuszczopodobnego. Chronią one zawartość, a komórkom naszego organizmu łatwiej jest ją przyjąć. Już samo to opakowanie rodzi wielokrotnie wyższe ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych niż przy dotychczasowych szczepionkach. Nie na darmo w ostatnim czasie ostrzegano przed szczepieniem alergików, może to bowiem wywołać niebezpieczny dla życia wstrząs anafilaktyczny. Faktycznie w toku testów trzeba było awaryjnie ratować pewnych ochotników, u których wystąpiły takie groźne reakcje. Ponadto nanocząsteczki mogą spowodować wiele innych szkód, gdyż istnieje ryzyko ich wpływu na funkcje naszych komórek krwi i na jej krzepliwość.

Spis treści

• Przedmowa
• Wprowadzenie
• Pandemia z laboratorium
• Przypadkowość testu PCR
• Infekcji nie należy mylić z chorobą zakaźną
• Chorować czy nie chorować? Oto jest pytanie.
• Kronika pewnego kryzysu
• Jak doszło do pandemii?
• Pierwszy lockdown
• Upiory pandemii nie zjawiają się
• Fatamorgana „drugiej fali“
• Powrót koronawirusów
• Kolejne lockdowny wymagają nowych uzasadnień
• Ani kroku wstecz ku normalności
• Stan nadzwyczajny w szpitalach?
• Pandemia stulecia bez podwyższonej śmiertelności?
• Czy obostrzenia nas uratowały?
• Maseczkowy obłęd
• Mit bezobjawowego zakażania
• Czy grypa umarła na Covid lub z Covidem?
• Gdzie jest analiza korzyści i ryzyk?
• Leczenie gorsze od choroby
• Jak szkodzimy naszym dzieciom?
• „Wirus-zabójca“ SARS-CoV-2 - widmo czy fakt?
• Ale przecież było jeszcze...? Często spotykane wypowiedzi
• Obraz kliniczny COVID-19 jest całkiem inny niż wcześniejszych chorób
• COVID-19 zabija nie tyko starych, lecz i młodych
• Niektórzy umierają, chociaż są zdrowi jak rydze
• COVID-19 ma straszne następstwa długoterminowe
• Wirusy SARS-CoV-2 mogą atakować wszystkie organy, nawet mózg.
• Deser dla fachowców
• Zgon z koronawirusem czy na koronawirusa?
• W kwestii odporności na COVID-19
• Od czego zależy odporność na koronawirusy?
• Co naprawdę oznacza „odporność na koronawirusa“?
• Szczepionka jako uniwersalne remedium?
• Odurzenie szczepionkowe
• Wyjątek: koronawirus-zabójca?
• Czy szczepionka mRNA jest niebezpieczna?
• I po co to wszystko?
• Państwo wzorcowe: Izrael
• Zadurzeni w szczepionce między szczęściem i nieszczęściem
• Czy ryzyko szczepień jest rzeczywiście znikomo małe w porównaniu z korzyściami?
• Stracone lata
• Fala za falą i tak bez końca
• Mutacje
• Nachalne tytuły na wszystkich kanałach. Komu wierzyć?
• Strach jako  narzędzie władzy
• Orkiestra paniki
• RKI i liczby
• Początek końca: polowanie na widmo COVID-19
• Demontaż demokracji?
• Co robi wymiar sprawiedliwości?
• Co robi stan lekarski i nauka?
• Co robią ludzie?
• Czy świat reaguje zgodnie?
• Quo vadis? Czyli dokąd my właściwie maszerujemy?
• Zakończenie

Ze wstępu wydawcy:

Oddajemy do Państwa rąk pierwszą książkę wydaną przez Instytut Ordo Medicus, który jest zrzeszeniem lekarzy i naukowców na rzecz zdrowia, wolności, prawdy i niezależnej nauki. Powstał on w odpowiedzi na jednostronną, nienaukową i propagandową narrację dotyczącą tzw. pandemii koronawirusa. Narracja ta jest narzucana całym społeczeństwom przez rządzących, media głównego nurtu oraz tzw. ekspertów rządowych, którzy nie uzasadniają naukowo i medycznie swoich działań, dotyczących kwestii takich jak lockdown, testy diagnostyczne PCR, masek czy szczepionki.

Ponadto ze strony decydentów oraz mediów głównego nurtu (z wyjątkiem Telewizji Polsat, gdzie od czasu do czasu możemy usłyszeć odmienne stanowisko) nie widać woli debaty naukowej z lekarzami i naukowcami posiadającymi odmienne poglądy. Społeczeństwo polskie, zwłaszcza ludzie oglądający media głównego nurtu, zostało skazane na jednostronny przekaz, który w istocie jest manipulacją. Przeprowadzenie jej nie wymaga wiele trudu, ponieważ tematyka medyczno-naukowa związana z obecną sytuacją wymaga czasami bardzo specjalistycznej wiedzy, której nie posiadają ani widzowie ani lekarze czy naukowcy wypowiadający się w mediach.

Niniejsza książka prof. Kariny Reiss i prof. med. Sucharita Bhakdiego jest niezależnym i kompetentnym medyczno-naukowym głosem dotyczącym obecnej sytuacji. Prof. Reiss od 15 lat zajmuje się badaniami naukowymi w dziedzinie biochemii, biologii komórki i medycyny. Prowadzi również wykłady w tym zakresie. Jej zawodowe kwalifikacje są poświadczone przez wyróżnienia i ponad 50 oryginalnych artykułów w międzynarodowych czasopismach naukowych, które były cytowane ponad 3500 razy.

Instytut Ordo Medicus powołał w październiku 2021 roku niezależną, społeczną, oddolną i apolityczną Komisję śledczą ds. pandemii z udziałem prawników, która wzorowana jest na komisji niemieckiej z udziałem dr. Wolfganga Wodarga. Dwa posiedzenia tejże komisji zostały przedstawione w języku polskim w II i IV tomie książki „Fałszywa pandemia. Krytyka naukowców i lekarzy”. Celem polskiej Komisji śledczej jest zebranie zarówno wiedzy naukowo-medycznej, jak również wszelkich informacji o nieprawidłowościach związanych z wprowadzeniem obostrzeń przez rządzących i paraliżu służby zdrowia, co pociągnęło za sobą grubo ponad 100 tys. nadmiarowych zgonów. Wiedza uzyskana w toku prac Komisji posłuży do wniesienia stosownych oskarżeń i, miejmy nadzieję, skazania winnych. Nie można nie starać się rozliczyć doprowadzenia do śmierci tak wielu osób z powodu błędnych, nienaukowych i antymedycznych decyzji, jakich dopuścili się rządzący wraz z ich ekspertami.

Ordo Medicus, jak i powołana przez nas Komisja śledcza ds. pandemii chcąc być niezależnymi, finansowane są wyłącznie z dobrowolnych darowizn. Z tego względu proszę o regularne wspieranie, na miarę swoich możliwości finansowych, naszej pracy dla dobra Polaków, przyszłości naszych dzieci i naszego kraju. Wszelkie informacje dotyczące naszej działalności można znaleźć na naszej stronie ordomedicus.org.

Dr Mariusz Błochowiak

Dr Mariusz Błochowiak: fizyk, studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i na Uniwersytecie w Ulm w Niemczech. Studia doktoranckie o specjalności fizyka polimerów odbył w Instytucie Maxa Plancka w Moguncji. Pracował ponad 4 lata w instytucie badawczym SINTEF w Norwegii. Opracował cztery tomy książki „Fałszywa pandemia. Krytyka naukowców i lekarzy”. Koordynuje prace Instytutu Ordo Medicus oraz przewodniczy Komisji śledczej ds. pandemii.

Prof. Karina Reiss od 15 lat zajmuje się badaniami naukowymi w dziedzinie biochemii, biologii komórki i medycyny. Prowadzi również wykłady w tym zakresie. Jej zawodowe kwalifikacje są poświadczone przez wyróżnienia i ponad 50 oryginalnych artykułów w międzynarodowych czasopismach naukowych, które były cytowane ponad 3500 razy.

Prof. med. Sucharit Bhakdi jest naukowcem i lekarzem, wybitnym specjalistą w dziedzinie mikrobiologii i epidemiologii chorób zakaźnych. Przez 22 lata był dyrektorem Instytutu Mikrobiologii Medycznej i Higieny na Uniwersytecie w Moguncji w Niemczech. Jest autorem kilkuset publikacji naukowych i jednym z najczęściej cytowanych naukowców w dziedzinie medycyny w Niemczech. W latach 1990–2012 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Medical Microbiology and Immunology”. Za swoją pracę naukową otrzymał kilkanaście wyróżnień.