Retoryka ruchu "LGBT" w świetle faktów naukowych - TOM I - Wiktor Łysow

Nie zgadzamy się na niszczenie naszej kultury!

Postanowiliśmy przetłumaczyć i wydać tę książkę, ponieważ nie zgadzamy się na cenzurowanie faktów medycznych przez dewiantów! Osoby ze środowisk LGBT narzucając swoje poglądy, wprowadzają ludzi w błąd – natomiast ludzie bez dostępu do fachowej literatury nie są w stanie ich słów w żaden sposób zweryfikować. Tym oto sposobem środowiska te wprowadzają zacofanie, które doprowadzić może do osłabienia lub nawet zniszczenia budowanej przez wieki cywilizacji! Degeneraci zmuszają nas co cofnięcia się w czasy przedkulturowe, a co za tym idzie, usiłują ze społeczeństwa uczynić wspólnotę prymitywów pozbawionych wypracowanej kultury i tożsamości.

Dekonspiracja tez stawianych przez środowiska LGBT

Zdajemy sobie sprawę z tego, że środowisko to będzie próbowało zamknąć usta wszystkim tym, którzy nie boją się mówić prawdy – w końcu tylko rzetelne publikacje są w stanie zdemaskować ich fałszywe tezy, które wygłaszają jako „zgodne z nauką”. Grzech sodomski to grzech wołający o pomstę do nieba, dlatego też nie mamy zamiaru siedzieć cicho, kiedy zasady naszej kultury, tradycji i wiary są łamane, a na dodatek odbywa się to na podstawie kłamstw przedstawianych jako tezy badawcze! 

Analiza założeń środowisk LGBT

Związki między kobietą a mężczyzną zwieńczone małżeństwem i powołaniem na świat potomstwa istnieją od wieków, mając swoje podstawy w normach historycznych, kulturowych, psychologicznych, czy biologicznych. Ruchy LGBT dążą do zupełnego przekształcenia obowiązującego porządku, nawołując do tego, aby prawa do intymnych relacji osób tej samej płci były odbierane jako równe lub nawet istotniejsze od związków heteroseksualnych. Często uważają oni również, że pojęcie „normy” w tej sferze, nie powinno być w żaden sposób sprecyzowane, ponieważ może okazać się to  dyskryminujące dla osób o pozostałej orientacji. Ideolodzy i aktywiści ruchów LGBT w uargumentowaniu wyżej przedstawionych poglądów, posługują się licznymi hasłami i stwierdzeniami, nad którymi niniejsze opracowanie stara się pochylić i dogłębnie zbadać ich słuszność.

Tym, którzy chcieliby przypiąć Polsce łatkę kraju zacofanego i nietolerancyjnego, należy przypomnieć, że Polska nigdy nie wprowadziła przepisów penalizujących homoseksualizm. Wyjątek stanowiły prawa wprowadzone przez zaborców. Natomiast sodomia była karana niemal w całej Europie. Na przykład, Niemcy penalizowały homoseksualizm do 1969 roku, Hiszpania do 1978 r., Irlandia do 1983 r., a Litwa do 1993 r. Tolerancja nie oznacza jednak przyzwolenia na publiczne manifestowanie lub nauczanie dzieci zachowania, które jest grzeszne i deprawujące. Kościół przez wieki nauczał, że celem małżeństwa jest potomstwo, a zatem małżeństwo może być związkiem jedynie kobiety i mężczyzny. Zgodnie z nauczaniem Kościoła grzeszne jest każde współżycie, które dokonuje się poza małżeństwem. Liberalni katolicy zaczęli stopniowo negować to nauczanie, a w ostatnich latach posunęli się do promocji homoseksualizmu. Ostatnio w Niemczech, wbrew woli Watykanu, ponad 100 katolickich duchownych pobłogosławiło pary jednopłciowe. Ojciec Hose, który brał udział w tej akcji, podkreślił: „Kiedy dziś błogosławimy kochające się pary tej samej płci, uznajemy tym samym ich związek”. Te słowa są sprzeczne z doktryną przedstawioną na III Soborze Laterańskim i Soborze Trydenckim, które podkreślają, że sodomia jest grzechem. Miłość bliźniego nakazuje zatem wskazanie homoseksualistom drogi do zmiany i nawrócenia, a nie do utwierdzania ich w grzechu.

Nachalna propaganda sprawia, że nie mówi się o szkodliwych konsekwencjach homoseksualizmu dla zdrowia psychicznego i fizycznego (depresje, samobójstwa, uzależnienie od narkotyków, zakażenie wirusem HIV). Ideolodzy LGBT negują fakt, że zaburzenia seksualne można leczyć. Nie wspomina się o potrzebie terapii i nie mówi o skutecznych metodach, które doprowadziły wielu ludzi do porzucenia skłonności homoseksualnych oraz do założenia szczęśliwej, tradycyjnej rodziny. Łysow pokazuje, że samo określenie ,,homofobia” nie ma naukowych podstaw i jest używane jako element politycznej retoryki. Użycie słowa ,,fobia” sprawia, że osoby, które nie zgadzają się na promocje zaburzeń w przestrzeni publicznej, same zostają uznane za zaburzone psychicznie.

Czy promotorzy ideologii LGBT zdają sobie sprawę z tego, jak bardzo cierpi przez nich młode pokolenie? W okresie, w którym kształtuje się osobowość młodego człowieka, w którym poszukuje on wzorców i autorytetów, szkolni pedagodzy za wzór stawiają zboczeńców i urządzają ,,tęczowe dni”. Promocja ,,tęczowej ideologii” idzie często w parze z pogardą dla religii i kultury, czego najdobitniejszym przykładem jest profanacja obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej oraz bluźniercza parada, jaka miała miejsce przed wejściem na Jasną Górę w 2019 roku. Ostatecznie młody człowiek zostaje pozbawiony swojej tożsamości, kultury i religii. Staje się kukiełką w rękach lewicowych aktywistów. A jeśli ta sytuacja doprowadzi go do depresji lub jeśli odważy się wyrazić wątpliwość, nie uzyska żadnej pomocy ze strony ideologów LGBT, gdyż nie będzie już pasował do ich kolorowej i beztroskiej wizji.

- ze Wstępu (dr. Anna Mandrela)

SPIS TREŚCI

• Wstęp do polskiego wydania
• Wprowadzenie
• Bibliografia
• Czy osoby homoseksualne stanowią 10% populacji?
• Czy są w królestwie zwierząt osobniki „homoseksualne”?
• Czy homoseksualizm jest wrodzony?
• Czy skłonności homoseksualne da się wyeliminować?
• Czy homoseksualizm powoduje zagrożenia dla zdrowia?
• Czy niechęć do homoseksualizmu jest fobią?
• Czy „homofobia” jest „utajonym homoseksualizmem”?

Fragment książki "Retoryka ruchu LGBT" ZOBACZ