Statut Kaliski regulował szereg obszarów życia takich jak:

• obrót gospodarczy np. „6. Prócz rzeczy kościelnych i krwią zabarwionych wolno Żydom wszystko brać w zastaw.”,
• immunitet sądowy np. „8. Żydzi w sporach swoich (tj. między sobą) wyłączeni są spod sądów miejskich; zostają pod opieką króla lub wojewody.” ,
• ochrona prawna ludności żydowskiej np. „11. Za uderzenie Żyda kara zwyczajna w kraju”,
• kwestie obyczajowe i porządku społecznego np. „30. Nie wolno Żydów oskarżać o używanie krwi chrześcijańskiej.”.

Zapisy Statutu stały się z czasem dokumentem wzorcowym dla regulacji sytuacji prawnej osób wyznania mojżeszowego. Stanowił on wzór dla innych wydawanych później aktów normatywnych dotyczących tej samej tematyki. Zbliżone dokumenty wydawano w niektórych księstwach śląskich, a na jego podstawie bazował też Witold, regulując przedmiotową kwestię na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Finalnie normy w nim zawarte osiągnęły zasięg ogólnokrajowy kiedy to zostały potwierdzone trzykrotnie przez Kazimierzewa Wielkiego kolejno w latach 1334, 1364 i 1367 r. i zaczęły obowiązywać na terenie całego Królestwa Polskiego. Zapisy Statutu Kaliskiego były zatwierdzane również przez późniejszych władców np. Kazimierza Jagiellończyka w 1453 roku, czy Zygmunta Starego w 1539 roku

Statut stanowił podstawę dla przyszłej wielkowiekowej egzystencji ludności żydowskiej na terenach polskich. Jak wskazuje np. prof. Hanna Zaremska, związana z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk, Żydzi w czasach przyjęcia Statutu Kaliskiego stanowili zaledwie około 1% ogólnej populacji ziem polskich. Zapewnienie wyznawcom judaizmu dogodnych warunków, na które nie mogli liczyć w reszcie Europy, doprowadziło do gwałtownego wzrostu ich populacji na terenach polskich.

O tym, że tzw. Statut Kaliski to fałszywka

Sceptycy tematu Statutu Kaliskiego powołują się często na pracę Romualda Hube z 1880 roku „Przywilej Żydowski Bolesława [Pobożnego] i jego potwierdzenia”

Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż sam Romuald Hube nie stanowił jakiejś przypadkowej postaci z XIX wieku. Był on prawnikiem oraz historykiem. Piastował funkcję profesora prawa na Uniwersytecie Warszawskim oraz Uniwersytecie Petersburskim. Był autorem kodeksu karnego Królestwa Polskiego oraz wchodził w skład Rady Stanu Królestwa Polskiego. Finalnie - był również badaczem historii prawa polskiego, w wyniku czego został autorem licznych publikacji dotyczących tego zagadnienia, w tym tej wyżej już wspomnianej.

Nie dziwi więc, że prace oraz tezy stawiane przez osobę tego formatu budzą zainteresowanie i trudno je zignorować.

Romuald Hube wskazał w niej, iż w jego ocenie treść Statutu Kaliskiego została sfałszowana przez Żydów i w zmienionej formie przedstawiona Kazimierzowi Jagiellończykowi do potwierdzenia, co miało doprowadzić do przyznania im nienależnych przywilejów. Według Hubego, Żydzi mieli przedstawić królowi kopię Statutu, zasłaniając się tym, iż oryginał został strawiony przez pożar w Poznaniu.