Msza Święta Trydencka - Mity i Prawda - ks. Grzegorz Śniadoch

• Czy w kościele pierwotnym kapłan był skierowany twarzą do ludu?
• Czy Msza „trydencka” powstała w XVI wieku?
• Czy została ona zakazana po Soborze Watykańskim II?
• Czy katolik może i powinien w niej uczestniczyć?
• Dlaczego jest po łacinie?
• Dlaczego jest tak inna od współczesnej i tak bardzo zwalczana?

Na te i inne pytania x. Grzegorz Śniadoch IBP odpowiada w sposób celny i przystępny. Opiera się przy tym przede wszystkim na faktach, nauczaniu Kościoła katolickiego oraz wypowiedziach hierarchów i teologów.

Dzieląc się wiedzą historyczną i liturgiczną z jednej strony, z drugiej autor wplata w swą pracę także osobiste doświadczenie Mszy Świętej „nowej” i „starej” – najpierw z pozycji świeckiego, a później kapłana.

Trzecie wydanie – poszerzone, poprawione i uzupełnione – jest wyśmienitym źródłem pogłębienia wiedzy nt. liturgii i stanowi znakomite wprowadzanie do tematyki tradycyjnego katolicyzmu.

Przedmowa do książki Msza Święta Trydencka - Mity i Prawda - ks. Grzegorz Śniadoch: Ks. Dawid Pietras FSSP

Spis treści książki Msza Święta trydencka – mity i prawda:

Przedmowa – ks. dr Dawid Pietras

Od autora

Mithologia cotidiana

Rozdział i. Mity związane z genezą i reaktywacją Mszy Świętej trydenckiej

1. Ryt tej Mszy powstał w XVI wieku na Soborze Trydenckim

2. Używanie starego mszału to negacja nauczania Soboru Watykańskiego II

3. Nowa Msza w pełni odpowiada zamierzeniom ojców Soboru Watykańskiego II, a powracanie do starej Mszy jest zaprzeczaniem ich woli

4. Liturgia trydencka to „forma nadzwyczajna”, a więc powinna być jedynie celebrowana w nadzwyczajnych wypadkach, a nie jako norma

5. Stara liturgia nie odpowiada duchowi obecnego czasu

6. Msza Święta trydencka rozbija jedność Kościoła katolickiego

7. Msza trydencka jest antysemicka

8. Msza Święta trydencka została dopuszczona, gdyż papież dąży do pojednania z lefebrystami

9. U nas w Polsce nie potrzeba starej Mszy, ponieważ „nie jest tak źle”. Na szczęście mieliśmy prymasa Wyszyńskiego

10. Msza trydencka tak, ale nie w Polsce. Może jest potrzebna na Zachodzie, ale nie u nas

11. Jan Paweł II a stara Msza, czyli „dobrze, że jesteście, ale lepiej, żeby was nie było”

12. Całe „zainteresowanie” Mszą trydencką to moda ostatnich lat

13. Papież Franciszek nie interesuję się starą Mszą

14. Teraz już Rzym nie zakaże starej Mszy, bo przecież Benedykt XVI ją przywrócił i powiedział, że „nie może być zakazana”

15. Bulla Quo primum zakazuje wprowadzania zmian w mszale

Rozdział II. Mity dotyczące formy i celebracji Mszy Świętej trydenckiej

1. Kapłan stoi tyłem do ludzi

2. We Mszy trydenckiej kapłan nadmiernie skupia się na poprawności formy

3. Msza Święta trydencka to ucieczka w rytualizm, tajemniczość, magię

4. To Msza dla takich, co lubią wystawną liturgię, a przecież Jezus urodził się w ubogiej stajence

5. Stara liturgia to przejaw nostalgii za przeszłością

6. Owszem, papież pozwolił, ale to biskup musi wyrazić zgodę na celebrację Mszy trydenckiej

7. „Ja pamiętam – to nie tak było, jak wy robicie”

Rozdział III. Mity odnoszące się do uczestnictwa w starej Mszy Świętej

1. W starej Mszy nie można aktywnie uczestniczyć

2. We Mszy trydenckiej tylko ksiądz jest ofiarnikiem, a ludzie mają być bierni

3. Nie znam łaciny, nie mogę w pełni uczestniczyć

4. We Mszy Świętej trydenckiej „ksiądz sam do siebie gada”, jest za dużo ciszy, a przecież ludzie potrzebują wszystko słyszeć

5. Na Mszy trydenckiej odmawiamy różaniec i śpiewamy Godzinki

6. To Msza Święta dla starszego pokolenia i księży, którzy ją jeszcze pamiętają

7. To Msza Święta dla elit, inteligencji, liturgistów i miłośników łaciny

8. To Msza dla ludzi prawicy

9. Msza trydencka nie nadaje się dla dzieci

10. Chodzenie na Mszę Świętą do kaplic lefebrystów jest grzechem

11. Ruch „trydencki” to moda ostatnich lat

12. Ludzie chodzący na tę Mszę dziwnie się ubierają i zachowują

Rozdział IV. Vinculum unitatis

1. Diabeł boi się łaciny

2. Łacina liturgiczna nie była językiem potocznym

3. Język sakralny to zasłona świętych tajemnic

4. Funkcją języka sakralnego nie jest komunikowanie się z ludźmi

5. Wrogowie Kościoła zawszy byli wrogami jego języka

6. Znak jedności przeciw językowej „wieży Babel”

7. Czy słowa mają taką „moc” w każdym języku? Wnioski

Rozdział v. Oto prawda

1. Ceremonie w kulcie są konieczne i lepiej jest ich nie zmieniać

2. W tradycyjnej Mszy rośnie pobożność i miłość do Eucharystii

3. Tradycyjna liturgia uczy pokory przez służbę w niezmiennej formie

4. Msza trydencka odpowiednia dla mężczyzn

5. Stary mszał nie jest ekumeniczny

6. Stara liturgia lepiej wyraża dogmaty i wiarę katolicką

Rozdział VI. Podsumowanie, czyli dlaczego wybrałem starożytną liturgię?

Zakończenie

Posłowie

Appendix

Dodatek i – Dokument

Dodatek II – Porównanie oracji

Dodatek III – Alfredo kard. Ottaviani, Antonio kard. Bacci: Krótka analiza krytyczna nowego Ordo Missæ

Dodatek IV – Kardynałowie o Mszy trydenckiej