Książka Najświętsza Ofiara - nauka o Mszy Świętej wyjęta z pism wybitnych włoskich świętych - Świety Alfons Maria de Liguori, Świety Leonard z Porto Mauricio.

- Część pierwsza zawiera naukę o Mszy Świętej i częstej Komunii Świętej według sw. Alfonsa Liguori - przygotowano ją na podstawie dwóch książek opracowanych przez bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego, wydanych w 1903 i 1912 r:

• O słuchaniu Mszy Świętej podług św. Alfonsa Liguorego przez ks. Ignacego Kłopotowskiego, wyd. Drukarnia Polaka-Katolika, Warszawa 1921;
  
  
• O częstej Komunii Świetej podług św. Alfonsa Liguorego opracował ks. Ignacy Kłopotowski, wyd. Drukarnia Gazety Rolniczej W. Musielewicza, Warszawa 1903;

- Część druga zawiera nauke o Mszy Świetej według Leonarda z Porto Maurizio. Opracowano ją na podstawie książki wydanej w 1901 r. oraz starszego wydania z 1878 t:

• O Mszy Świetej jej ważności i skutkach z pism Leonarda z Porto-Maurizio, wyd. Drukarnia St. Niemiry Synów, Warszawa 1901;
  
  
• Skarb ukryty przez Św. Leonarda a Porto-Mauricio z Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu, wyd. Ksiegarnia Katolicka dra Władysława Miłkowskiego, Kraków 1878

Przedstawiamy Państwu książkę zawierającą naukę o Mszy Świętej, wyjętą z pism dwóch wybitnych włoskich Świętych: Doktora Kościoła św. Alfonsa Marii Liguori'ego oraz św. Leonarda z Porto Maurizio włoskiego franciszkanina, nazywanego przez św. Alfonsa największym misjonarzem XVIII wieku. Niniejszą książkę opracowano na podstawie publikacji zawierających naukę tychże Świętych, wydanych w XIX i pierwszej połowie XX wieku. Z ogromną radością wydajemy te piękne duchowe teksty w nowej formie zebrane w jednej książce, ozdobione pięknymi ilustracjami. Mamy nadzieję, że zawarta w książce nauka przysłuży się do głębszego zrozumienia, docenienia i pokochania Najświętszej Ofiary, jaką złożył za nas Jezus Chrystus na Golgocie, w której my możemy uczestniczyć poprzez udział we Mszy Świętej.

Warto przypomnieć, że Msza Święta w formie znanej dziś przez większość wiernych, a zupełnie nieznana obu Świętym, których nauczanie przytaczamy w niniejszym zbiorze, wprowadzona została dopiero od roku 1970. Po eksperymentach i reformach liturgicznych, weszła do katolickich świątyń jako tzw. nowy porządek Mszy (Novus Ordo Missae). Przy pomocy różnego rodzaju nacisków i zarządzeń rozpoczął się proces powszechnego wycofywania rzymskiego rytu Mszy Świętej Wszechczasów, która w swej niezmiennej formie sprawowana była od niepamiętnych wieków. Efekt przeprowadzonych reform dobrze ocenił i podsumował kard. J. Ratzinger (późniejszy Papież Benedykt XVI):

Reforma liturgiczna w swej konkretnej realizacji, za bardzo oddaliła się od tego źródła. Rezultatem nie była odnowa, a dewastacja. (...) To, co wydarzyło się po Soborze, jest czymś zupełnie innym w miejsce liturgii, będącej owocem nieprzerwanego rozwoju, umieszczono liturgię wyprodukowaną. Zerwano z żywym procesem wzrostu oraz rozwoju, aby zastąpić go wytworem sfabrykowanym [Wstęp do francuskiego wydania książki ks. Klausa Gambera La Réforme liturgique en question (Le Barroux, 1992), napisany przez kard. J. Ratzingera.]

Mszę Świętą w jedynej i doskonałej formie, która była owocem działania Ducha Świętego na przestrzeni wieków w Kościele zastąpiono tzw. Novus Ordo Missae, nad której formą pracował zespół składający się m.in. z protestantów, pod przewodnictwem członka masonerii arcybiskupa Bugniniego (niezliczone fakty historyczne jasno wskazują powiązania Annibale Bugniniego z masonerią, który zajmując wysokie stanowisko kościelne, za zadanie miał infiltrację Kościoła w celu zniszczenia odwiecznej Liturgii Mszy Świętej).