Liturgiczne bomby zegarowe - Michael Davies
Autor dokumentuje, jak abp Annibale Bugnini - zanim został usunięty ze stanowiska przez papieża Pawła VI, jako podejrzany o członkostwo w masonerii - zdołał „zreformować” katolicką Mszę Świętą, czyniąc z niej nieustannie ewoluujący obrzęd, który katolicy muszą znosić od 1969 r. Cytując kardynałów i biskupów, a także liberalnych „ekspertów” i protestanckich obserwatorów podczas II Soboru Watykańskiego, autor analizuje dwuznaczności wbudowane przez rewolucjonistów w dokumenty soborowe, które stały się prawdziwymi bombami z opóźnionym zapłonem. Na końcu pracy Michael Davies przytacza smutne statystyki, ukazujące, że reforma liturgiczna wydała gorzkie owoce w postaci masowej utraty wiary i porzucenia praktyk religijnych w krajach Zachodu. Autor apeluje o powrót "Tradycyjnej Mszy Łacińskiej", która zawsze przynosiła owoc licznych powołań kapłańskich, zdrowych katolickich rodzin i autentycznej świętości.
"Jestem przekonany, że kryzys w Kościele, którego jesteśmy świadkami, wynika w wielkiej mierze z dezintegracji liturgii." - Joseph kard. Ratzinger
"Byłoby fałszem utożsamiać odnowę liturgiczną z reformą rytów, o które zdecydował II Sobór Watykański. Ta reforma idzie o wiele dalej niż zalecenia soborowe. Liturgia jest stałym warsztatem." - O. Joseph Gelineau
Na okładce książki: Liturgiczne bomby zegarowe - zakonnice z urnami kadzielnymi przy Ołtarzu podczas konsekracji nowej katedry kard. Mahoneya w Los Angeles, 2 września 2002 r. Jest to oczywisty przykład naruszenia Katolickiej Tradycji liturgicznej, zgodnie z którą ceremonie sprawowane były przez mężczyzn - duchowieństwo i ministrantów, w wydzielonym prezbiterium, przy Ołtarzu zwróconym ku wschodowi, według czcigodnego łacińskiego rytu. Tańce czy inne eksperymentu są czymś zupełnie obcym duchowi katolickiej liturgii.
O Autorze:
Michael Treharne Davies (Urodzony 13 marca 1936 roku w Wielkiej Brytanii, zm. 25 września 2004) był znanym na calym świecie brytyjskim konserwatystą i obrońcą tradycji katolickiej, był autorem wielu książek na temat kryzysu katolicyzmu jaki zapanował po Soborze Watykańskim II. Był prezesem Międzynarodowej Federacji "Una Voce".
"Miałem szczęście spotkać się z [Michaelem Davisem] kilkukrotnie i zapamiętałem go jako człowieka głębokiej wiary, gotowego na przyjęcie cierpienia. Od czasu soboru wszystkie swe siły poświęcił służbie Wierze i pozostawił po sobie wiele ważnych publikacji, zwłaszcza dotyczących liturgii świętej. Pomimo iż w życiu swym wielokrotnie znosić musiał niesprawiedliwości ze strony ludzi Kościoła, pozostawał zawsze jego wiernym synem. Wie-dział, że Pan zbudował swój Kościół na skale Piotra i że wiara znaleźć może swą pełnię oraz dojrzałość jedynie w komunii z jego Następcą. Możemy więc być pewni, że Pan otworzył przed nim szeroko bramy Nieba. Polecamy jego duszę miłosierdziu Zbawiciela".
Kard. Joseph Ratzinger, 2004.