


Autor dokumentuje, jak abp Annibale Bugnini — zanim został usunięty ze stanowiska przez papieża Pawła VI, jako podejrzany o członkostwo w masonerii — zdołał „zreformować” katolicką Mszę świętą, czyniąc z niej nieustannie ewoluujący obrzęd, który katolicy muszą znosić od 1969 r. Cytując kardynałów i biskupów, a także liberalnych „ekspertów” i protestanckich obserwatorów podczas II Soboru Watykańskiego, autor analizuje dwuznaczności wbudowane przez rewolucjonistów w dokumenty soborowe, które stały się prawdziwymi bombami z opóźnionym zapłonem.
Autor dokumentuje, jak abp Annibale Bugnini — zanim został usunięty ze stanowiska przez papieża Pawła VI, jako podejrzany o członkostwo w masonerii — zdołał „zreformować” katolicką Mszę Świętą, czyniąc z niej nieustannie ewoluujący obrzęd, który katolicy muszą znosić od 1969 r. Cytując kardynałów i biskupów, a także liberalnych „ekspertów” i protestanckich obserwatorów podczas II Soboru Watykańskiego, autor analizuje dwuznaczności wbudowane przez rewolucjonistów w dokumenty soborowe, które stały się prawdziwymi bombami z opóźnionym zapłonem. Na końcu pracy Michael Davies przytacza smutne statystyki, ukazujące, że reforma liturgiczna wydała gorzkie owoce w postaci masowej utraty wiary i porzucenia praktyk religijnych w krajach Zachodu. Autor apeluje o powrót "Tradycyjnej Mszy Łacińskiej", która zawsze przynosiła owoc licznych powołań kapłańskich, zdrowych katolickich rodzin i autentycznej świętości.
"Jestem przekonany, że kryzys w Kościele, którego jesteśmy świadkami, wynika w wielkiej mierze z dezintegracji liturgii." - Joseph kar. Ratzinger
"Byłoby fałszem utożsamiać odnowę liturgiczną z reformą rytów, o które zdecydował II Sobór Watykański. Ta reforma idzie o wiele dalej niż zalecenia soborowe. Liturgia jest stałym warsztatem." - O. Joseph Gelineau