Konferencje św. Maksymiliana Marii Kolbego – opr. o. Joachim Roman Bar OFMConv

Do spuścizny duchowej św. Maksymiliana Kolbego, oprócz pozostawionych przez niego listów, notatek i artykułów, można zaliczyć konferencje ascetyczne, spisane przez słuchaczy.
Powstały one jako wynik jego działalności w charakterze przełożonego licznej wspólnoty zakonnej i dyrektora ośrodków wydawniczych.

Słuchaczami konferencji byli w pierwszym rzędzie bracia zakonni w Niepokalanowie i Mugenzai no Sono (Nagasaki). Św. Maksymilian pragnął ich pouczyć w dziedzinie ascezy chrześcijańskiej oraz zachęcić do gorliwości i wytrwania.

Święty nie pisał konferencji, które miał wygłosić; mówił to, co sam przemyślał i przeżył, co było zawarte w przepisach i zwyczajach zakonnych, co mu poddawała chwila bieżąca. Tematem konferencji ascetycznych było więc życie zakonne w szerokim ujęciu, z wyakcentowaniem rycerskiej służby dla Niepokalanej. 

Przemawiał św. Maksymilian prosto, bezpośrednio, krótkimi zdaniami, czasem wtrącał porównania i przykłady, wskazywał praktyczne zastosowanie głoszonej nauki. Konferencje te posiadają znaczną wartość dla teologii ascetycznej, gdyż tłumaczą prostym i zrozumiałym językiem głębokie zasady życia duchowego i zakonnego. Pokazują w bardzo konkretny sposób prawdy religijne, które wydają się abstrakcyjne i trudne do wyrażenia zwyczajnym językiem. Stąd uznaliśmy, że warto je wydać drukiem i w ten sposób poszerzyć bazę źródłową polskiej myśli w zakresie teologii ascetycznej.