W swojej rozprawie Pawlikowski w sposób filozoficzny porusza relacje między dwoma środowiskami, z których wyrasta człowiek: kulturą i naturą. Choć autor pierwszy raz opublikował książkę ponad 100 lat temu, to jej przekaz nie stracił na aktualności, głównie przez to, że został oparty na tradycyjnych założeniach cywilizacji łacińskiej, której stosunek do przyrody został określony już w Księdze Rodzaju: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1,28) i potwierdzony w nauczaniu św. Tomasza z Akwinu o władaniu i zachowaniu (ius dispensandi et procurandi).
Przesłanie „Kultury a natury” najlepiej streszczają słowa jej autora: „Hasło powrotu do przyrody, to nie hasło abdykacji kultury – to hasłowa walka kultury prawdziwej z pseudokulturą – to hasło walki o najwyższe kulturalne dobra”.
Przedstawiamy świeże wydanie książki autorstwa Jana Gwalberta Pawlikowskiego „Kultura a natura” z roku 1913.Wszystkie znajdujące się w treści książki twierdzenia, autor opierał na tradycyjnych założeniach cywilizacji łacińskiej. Przesłanie książki jest ponadczasowe – zarówno ponad 100 lat temu, jak i teraz powinniśmy zwracać uwagę na łączenie szacunku do przyrody z naszą kulturą.
Samo dbanie o ekologie przypisywane jest dzisiaj środowiskom lewicowym, choć do ochrony przyrody, twórcy nawoływali już dużo wcześniej – przed pojawieniem się mody na tego typu działania. Popularne dzisiaj pojęcie ochrony środowiska nie uwzględnia według autora kultury. Pawlikowski w swoim dziele stara się przedstawić, w jaki sposób winniśmy łączyć troszczenie się o naturę z jednoczesnym pielęgnowaniem kultury i tradycji.
„Pomimo ponad 100 lat, które dzielą nas od napisania tej rozprawy, przedstawione w niej zjawiska społeczne i kulturowe nie zdezaktualizowały się: przeciwnie – uległy nasileniu. W dodatku tematyka ochrony przyrody została w dużej mierze zawłaszczona przez nurt, który Pawlikowski identyfikował jako przeciwny wartościom kulturowym, a który dziś moglibyśmy przypisać do pojęcia antykultury. Dyskusja o ochronie przyrody i na tematy związane z naturą odbywa się dziś głównie w obrębie paradygmatów: postmodernistycznego, lewicowego i liberalnego. (…) „Kultura a natura” stoi po stronie najsłabiej dziś reprezentowanego na gruncie rozważań o przyrodzie nurtu: tradycjonalistycznego i chrześcijańskiego, stanowiących podstawę kultur cywilizacji łacińskiej, a którego źródeł powinniśmy szukać w Księdze Rodzaju.”
- Paweł Sojka
Opis
Brak recenzji użytkowników.