Teodor Jeske-Choiński - Ludzie Renesansu. Sylwetki

"Ludzie Renesansu" to znakomita książka o charakterze popularnonaukowym, mimo że napisane w 1918 roku to jednak do dziś zadziwia swą wnikliwością.

Książka zawiera bardzo ważne refleksje Teodora Jeske Choińskiego wykazującego, iż kryzys cywilizacji europejskiej, który wybuchł poprzez szaleństwo protestantyzmu, początkiem sięga renesansowej recydywie pogaństwa.

W książce znajdziemy sylwetki takich "tuzów" ówczesnego świata jak:

- Wawrzyniec de' Medici Wspaniały
- Hieronim Savonarola
- Jan Pico della Mirandola
- Lukrecja Borgia Don Alfonso d'Este i Herkules Strozzi
- Izabella d'Este - Gonzaga, królowa mody
- Papież Juliusz II i Michał Anioł
- Margrabina Wiktorja Colonna-d'Avalos-Pescara
- Mikołaj Macchiavelli
- Piotr Aretino.

Teodor Józef Fryderyk Jeske-Choiński urodził się 27 lutego 1854 r. w Pleszewie (Poznańskie). Nauki gimnazjalne odbył w Śremie i Poznaniu, zaś studia uniwersyteckie we Wrocławiu, Pradze i Wiedniu. Po zdobyciu wykształcenia osiadł w Warszawie, gdzie na krótko związał się ze środowiskiem pozytywistów.  Pisywał m. in. do Przeglądu Tygodniowego, Nowin (gdzie współdziałał z Aleksandrem Świętochowskim) i Ateneum. Około 1880 r. w wyznawanych przez niego poglądach dokonał się zasadniczy zwrot; stał się on bowiem czołowym publicystą obozu młodych konserwatystów. W tym czasie podjął współpracę z Niwą, Słowem, Wiekiem, Rolą oraz lwowską Kroniką Powszechną, którą redagował w latach 1910-1914. Przez pewien czas był także redaktorem Biblioteki Dzieł Wyborowych oraz Wędrowca. Zmarł w Warszawie 14 kwietnia 1920 r.