Autor znany był z krytyki pruskiego ducha wśród Niemców i przeciwstawiał się w swej twórczości protestancko-pruskiemu kierunkowi rozwoju państwa niemieckiego, w jego miejsce proponował kontynuację katolickiego kierunku rozwoju niemieckiej kultury, w tym także etyki politycznej.
Szeroko omawiany był jego dorobek przez prof. Mariana Zdziechowskiego
Autor znany był z krytyki pruskiego ducha wśród Niemców i przeciwstawiał się w swej twórczości protestancko-pruskiemu kierunkowi rozwoju państwa niemieckiego, w jego miejsce proponował kontynuację katolickiego kierunku rozwoju niemieckiej kultury, w tym także etyki politycznej.
Szeroko omawiany był jego dorobek przez prof. Mariana Zdziechowskiego
W czasie I wojny światowej wielokrotnie występował przeciwko szowinizmowi i militaryzmowi, wojna była wg niego wynikiem amoralnej polityki Bismarcka i jego następców, a jego zdaniem misją Niemiec było zorganizowanie federacji państw europejskich. Niemniej poglądy te sprawiły, że zmuszony był po raz kolejny wyemigrować do Szwajcarii. W tym czasie ukazały się: Kara i wychowanie (Strafe Und Erziehung) 1914, Młodzież niemiecka a wojna światowa (Die deutsche Jugend Und der Weltkrieg) 1915, Wychowanie i samowychowanie (Erziehung Und Selbsterziehung) 1917. W czasie wojny zaprzyjaźnił się z idealistą Kurtem Eisnerem, od którego już po zakończeniu I wojny światowej otrzymał stanowisko posła bawarskiego w Szwajcarii, jednak utracił je po udanym zamachu na przyjaciela. Zajął się wówczas wyłącznie pracą naukową w Lucernie i z tego okresu, poza licznymi artykułami publikowanymi w Etische Kultur i w Die Menschheit od 1900 r., pochodzą następujące działa książkowe: Anglia w oświeceniu H. S. Chamberlaina (England In H. S. Chamberlaines Beleuchtung) 1918, Etyka i pedagogika polityczna (Politische Ethik Und politische Pädagogik) nowe wydanie (Staatsbürgerliche Erziehung) 1918, Dzieło Bismarcka w świetle polityki wielko niemieckiej (Bismarcks Werk Im Lichte der grossdeutschen Politik) 1918, Wątpliwości co do szkoły jednolitej (Badenken gegen die Einheitsschule) 1918, Polityka świata a sumienie świata (Weltpolitik Und Weltgewissen) 1919, Co sądzić o niemieckim sposobie prowadzenia wojny (Zur Beurteilung der deutsche Kriegführung) 1919, Moja walka przeciw militarystycznym i nacjonalistycznym Niemcom (Mein Kampf gegen das militaristische Und nationalistische Deutschland) 1920, Problemat kulturalny Kościoła (Das kultur problem der Kirche) 1920, Chrześcijaństwo a pedagogika (Christienum und Pädagogik) 1920, Liga narodów, jako wspólnota kulturalna (Völkerbund als Kulturgemeinschaft) 1920, Centralizm czy federalizm (Zentralismus oder Föderalismus) 1920, Chrystus a życie człowieka (Christus und das menschliche Leben) 1921, Etyka stosowana w polityce (Angewandte politische Ethik) 1922, Dusza młodzieży, jej dążenia i cele (Jugendseele, Jugendbewegung und Jugendziel) 1923. Sądząc już po tytułach jego dzieł Foerster angażował się bardzo mocno w politykę i na bieżąco odpowiadał na nastroje, jakie panowały w społeczeństwie niemieckim, a przy tym szczególnie nie zgadzał się z kierunkiem myśli, jaki prezentowały ówczesne Niemcy. Obserwując dochodzenie do władzy Adolfa Hitlera, pisał: , a na rok przed objęciem przez Hitlera władzy w artykule Quo vadis Germania? w piśmie Die Zeit, Organ für grundsätzliche Orientierung pisał o groźbie wojny światowej. Nic więc dziwnego, że po objęciu sterów przez Adolfa Hitlera, został on pozbawiony obywatelstwa niemieckiego i od 1933 r. przebywał w Paryżu, a w latach 1942-1964 w Nowym Jorku. W czasie II wojny światowej mówił o, co przyczyniło się do publicznego palenia przez faszystów jego dzieł w Monachium i Berlinie. W 1951 r. w Bonn zostało utworzone F.-W.-F.-Gesellschaft, jednak Foerster nigdy już do Niemiec nie wrócił. Zmarł w 1966 r. w Kilchsbergu koło Zurychu. Jego poglądy miały tak wielu przeciwników, jak i zwolenników. Wyrażając je, wielokrotnie narażał się ówczesnym władzom i ponosił osobistą cenę za konsekwencję i wierność poznanej prawdzie, jednak całym swoim życiem potwierdzał głoszone przez siebie teorie. Był laureatem wielu doktoratów honoris causa. Odznaczony został złotym medalem za zasługi dla chrześcijańskiej kultury Uniwersytetu Katolickiego w Windson (Kanada). W roku 1964 otrzymał wyrazy uznania i błogosławieństwo papieża Pawła VI.
Opis
Brak recenzji użytkowników.