W drugim tomie książki Jałowy pieniądz autor omawia między innymi: rozwiązania i podstawy ideowe, towarzyszące błyskotliwemu rozwojowi przedsiębiorstw, jakim były redukcje prowadzone przez misjonarzy jezuickich w Ameryce Południowej; kapitalistyczne przyczyny kasaty zakonu Jezuitów; ekonomiczny aspekt wybuchu dwóch rewolucji tzw. chwalebnej i francuskiej; pierwsze eksperymenty inżynierii społecznej przeprowadzane w celu uformowania nowego otwartego społeczeństwa kapitalistycznego wg. wizji wigowskiej; zagadnienia związane z gospodarczą emancypacją Żydów w epoce napoleońskiej; zwycięski marsz rodziny Rotszyldów po prymat w europejskim świecie finansjery (Meyer Amschel Rotszyld jako archetyp postaci Mefistofelesa w Fauście Wolfganga Goethego); ostateczne uprawomocnienie zjawiska lichwy, jako fundamentu kapitalizmu.

Jones opisuje i opiniuje toczący się w XIX wieku spór pomiędzy, opartą o newtonowską fizykę i empiryczne teorie Davida Hume'a, koncepcją gospodarczą samoregulującego się rynku, której głównym architektem był Adam Smith, a rozwijaną na kontynencie germańską ideą gospodarki, opartej o idee narodowej solidarności i mocnej roli państwa. Ta druga tradycja ekonomiczna, której motorem był racjonalizm Immanuela Kanta, jak twierdzi Jones: została brutalnie przerwana przez wnuka rabina z Trewiru, chodzi oczywiście o Karola Marksa. Jak pisze autor: Intelektualna alchemia, za sprawą której Karol Marks stał się antysemitą oraz żydowskim rewolucjonistą, na pierwszy rzut oka może wydać się czymś niezwykłym, ale zważywszy na nurty myśli tamtych czasów, także nietrudna do przewidzenia. To samo oświecenie, które w przypadku chrześcijaństwa zanegowało wszelkie obyczaje i przekonania religijne, sprowadziło judaizm do jego ontologicznego rdzenia, czyli odrzucenia logosu, czego ukoronowaniem jest rewolucja.