Piękna i urokliwa opowieść Marii Buyno-Arctowej zawiera wiele wątków autobiograficznych. Akcja dzieje się w rodzinnym dworku w Brzezinach, miejscu urodzenia i dorastania Autorki. Maria Buyno-Arctowa opisuje świat, w którym dzieci czują się bezpiecznie, zaś dorośli odnajdują w nim drogę do wspomnień z własnego dzieciństwa. Książka, ukazując ponadczasowe wartości przekazywane w prosty i przyjazny sposób, uczy młodych czytelników właściwego traktowania zwierząt i przestrzega przed bezmyślnym wobec nich okrucieństwem.
„Moje drogie, dobre kocięta, jak ja was kocham, jak mi z wami dobrze! A panna Klara mówi, że jesteście fałszywe, że się nie przywiązujecie do ludzi, tylko do miejsca. Nie, to nieprawda, jesteście poczciwe stworzenia, kochacie mnie i wcale się nie wstydzę, że mnie nazywają «kocią mamą»".
"Dzieci pani Bolskiej niezmiernie lubiły zwierzęta domowe, lecz największą sympatią otaczała je ośmioletnia Zochna.
Codziennie rano Zochna wybiegała na podwórze, by powiedzieć „dzień dobry" swoim licznym ulubieńcom, którzy ją doskonale znali, i zaledwie się pokazała, z wielką wrzawą do niej biegli.
Dziś, jak co dzień, Zochna przed lekcją wybiegła na podwórze. Wnet obległy ją skrzydlate tłumy ptactwa: białe i siwe gołębie siadły jej na ramionach, a niektóre i na jasnej główce, wołając bezustannie: grgrgrochu, grgrgrochu - i zaglądając ciekawie do fartuszka dziewczynki, w którym mieściły się znakomite dla nich smakołyki, a więc: okrąglutki groch, pszenica, okruchy chleba, bułki.
Za gołębiami zjawiły się kury i kurczęta najrozmaitszej wielkości, różnych gatunków i barw, biegnąc ku swojej pani z rozpostartymi skrzydłami.
Były tam czubate kokoszki, bieluchne ulubienice Zochny, szare i pstrokate kury, ledwie wypierzone kurczątka z gładkimi łebkami, takie jeszcze śmieszne, jakby obskubane, no i największa figura, pan ptasiego dworu - kogut!"
"- Moja kochana Murzynko! Moja poczciwa kotuchno, chodź, pokaż mi swoje kociątka - mówiła Zochna pieszczotliwie, głaszcząc lśniące futerko ulubienicy.
Murzynka mruczała radośnie; wyginając grzbiet w kabłąk i oglądając się za dziewczynką, pobiegła naprzód. Zatrzymała się przed dużą wiązką słomy, w której zagłębieniu leżały trzy maleńkie kociaki. Jeden był cały czarny, drugi szary, a trzeci biały z czarną łatką.
Zochna była zachwycona. Uklękła przed kocim gniazdem i patrzyła z rozczuleniem na niezgrabne, ślepe jeszcze kocięta, które z ciągłym piskiem tuliły się do matki. Murzynka lizała je kolejno i spoglądała od czasu do czasu na swą panią, wzrokiem pełnym dumy, a zarazem błagania. Zdawała się mówić:
„Prawda, jakie te moje pieszczotki śliczne, jakie miłe, grzeczne? Tylko boję się, żeby mi ich nie wzięli! Moja dobra, kochana «kocia mamo», obronisz mnie, nie pozwolisz zabrać mi dzieci?".
Polityka prywatnośći - Dbamy o Twoją prywatność. Tutaj znajdziesz informacje dot. zasad przetwarzania danych osobowych.
Zasady dostawy
Regulamin zwrotów - Kupuj i sprawdź spokojnie w domu. 14 DNI NA ODSTĄPIENIE OD UMOWY BEZ PODANIA PRZYCZYNY.
