Boży roczek to przeurocza książka Ewy Szelburg-Zarembiny ukazująca świat pięknej przyrody, sympatycznych zwierząt i dobrych ludzi. Świat, w którym Pan Jezus, Matka Boża i Święci są realnie obecni dzięki modlitwie, dzięki nieustannemu odwoływaniu się do ich wstawiennictwa.

Świat żyjący zgodnie z odwiecznym rytmem wyznaczanym przez naturę i jej Stwórcę. Pięknie ilustrowana lektura obowiązkowa dla dzieci i rodziców!

Książeczka Boży roczek to opowiadania dla dzieci na cały rok. Warto kupić i czytać dziecku kolejne we właściwych momentach - od Nowego Roku po Boże Narodzenie. Opowiadania są związane z kolejnymi świętami i ważnymi wydarzeniami w roku. Ciekawe, ładne, mądre, pogodne, doskonale nadają się na wieczorne wspólne czytanie do snu. Książeczka pięknie wydana, ma dużo kolorowych, bardzo ładnych ilustracji.

O Autorze:

Ewa Szelburg - Zarembina urodzona 10 kwietnia 1899 roku w Polsce (Bronowice koło Puław)
Polska powieściopisarka, poetka, dramaturg, eseistka, najbardziej znana z twórczości dla dzieci i młodzieży. Pierwszy Kanclerz Kapituły Orderu Uśmiechu, funkcję tę pełniła w latach 1968–1976.

Urodziła się jako córka Antoniego, ogrodnika dworskiego i Elżbiety z Kałużyńskich, która wykonywała zawód krawcowej. Wkrótce rodzina przeniosła się do Nałęczowa, gdzie Ewa Szelburg uczęszczała do szkoły. W 1916 r. ukończyła gimnazjum Władysława Kunickiego w Lublinie. W 1916 r. założyła III Żeńską Lubelską Drużynę Skautową przy prywatnym gimnazjum Arciszowej w Lublinie. Była członkinią organizacji „Zet”. W tym okresie podjęła również pracę jako nauczycielka.

W latach 1918–1922 studiowała filologię polską i pedagogikę na UJ w Krakowie. W latach 1921–1928 pracowała jako nauczycielka w seminariach pedagogicznych. W okresie okupacji była działaczką podziemia oświatowego i redaktorką konspiracyjnego miesięcznika „W świetle dnia”.
Mieszka w Nałęczowie, Lublinie, Krakowie, Poznaniu, Łodzi, w końcu w Warszawie, do której przywiąże się najmocniej. Po drodze są szkoły, nauczycielskie seminaria, szpitale, domy wypoczynkowe, placówki państwowe .

20 kwietnia 1965 zwróciła się do społeczeństwa z apelem uczczenia pamięcią bohaterstwa i męczeństwa młodzieży i dzieci w dziejach Polski. Apel wywołał gromki odzew i ze składek społecznych powstał Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie.

Pochowana została na Cmentarzu Parafialnym w Nałęczowie.

Debiutowała w 1922 r. na łamach tygodnika „Moje Pisemko” jako autorka utworów dla dzieci. Dla dorosłego czytelnika wydała w 1924 r. Legendy żołnierskie i od tej pory pisała zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.

Znana przede wszystkim jako autorka książek i wierszy dla dzieci, w swoich pracach często wracała do młodości spędzonej w Nałęczowie i Lublinie.