Refleksje nad myślą Świętego Augustyna - Ks. dr Janusz Kucz

Czołowi przedstawiciele świata naukowego: teolodzy, filozofowie, historycy, myśliciele chrześcijańscy nie mają wątpliwości, że Augustyn to jeden z największych geniuszy ludzkości a także błyskotliwy mistrz wykładu filozofii oraz teologii chrześcijańskiej Kościoła łacińskiego w pierwszym tysiącleciu.

Nie ma obszaru z filozofii czy teologii, w którym jego idee nie pozostawiłyby „naukowego piętna”. Więcej, jego naukowy wpływ sięga ponad dziedzinę teologii i filozofii, obejmując świat kultury chrześcijańskiej. Życie i myśl biskupa z Hippony wpisują się w wielką tradycję myśli chrześcijańskiej. To największy Ojciec Kościoła łacińskiego, wielki Święty i Doktor Kościoła.

Wielu papieży, począwszy już od współczesnego Augustynowi Innocentego I, podkreślało jego wybitne zasługi i dokonania naukowe. Zaledwie w rok po śmierci został zaliczony przez papieża Celestyna I do „najlepszych Mistrzów” Kościoła. Geniusz nauki filozoficznej Augustyna głosił również papież Leon XIII w encyklice Aeterni patris. Pius XI stwierdził, że Augustyn był jednym z największych doktorów Kościoła, człowiekiem, z którym właściwie nikt, albo tylko nieliczni mogą się porównywać. Cechowała go bystrość umysłu, bogactwo i głębia doktryny, wreszcie świętość życia oraz obrona wiary katolickiej.

Paweł VI oświadczył: „Można powiedzieć, że w nim nie tylko jaśnieją wszystkie przymioty Ojców, lecz że także cała starożytna myśl zawiera się w jego dziełach, z których z kolei biorą początek sposoby myślenia przenikające całą tradycję doktryny w następnych wiekach.”

Fragment recenzji - Studia Sandomierskie 21 (2014)