Dietrich von Hildebrand - Koń Trojański w Mieście Boga. Przekład: Jerzy Wocial | Wydanie trzecie

„Koń Trojański w Mieście Boga" to jedna z najgłośniejszych książek Dietricha von Hildebranda. Autor książki wybitny filozof, jeden z największych współczesnych etyków, uważany przez Piusa XII za Doktora Kościoła XX wieku, ekspert Vaticanum II, opierając się na właściwie interpretowanych tekstach Soboru Watykańskiego II, wskazuje nadużycia, jakich dopuszczają się modernistyczni teologowie i pisze wręcz o "piątej kolumnie" niszczącej Kościół.

>> Zobacz również książki z serii" Rewolucjoniści Czasu Apokalipsy": Karl Rahner - Ks. dr Luigi Villa <<

Książka napisana dwa lata po zakończeniu Vaticanum II, podczas którego autor był jednym z ekspertów, jest kluczem do zrozumienia posoborowego kryzysu w Kościele oraz jego postępującej sekularyzacji. Dietrich von Hildebrand nie poprzestaje w swojej książce na krytyce posoborowych zmian w Kościele. Fałszywej odnowie przeciwstawia odnowę prawdziwą, prowadzącą Kościół ku Jego „nowej wiośnie".

„Jest rzeczą jasną, że Kościół stoi dziś wobec poważnego kryzysu. Pod nazwą „nowego Kościoła", „Kościoła posoborowego" próbuje obecnie utrwalić swoje istnienie Kościół odmienny od Kościoła Chrystusowego: zagrożone od wewnątrz apostazją antropocentryczne społeczeństwo, które pozwala, by ogarnął je i uniósł ze sobą ruch powszechnej rezygnacji pod pretekstem odnowy, ekumenizmu lub przystosowania".
Henri de Lubac SJ

Dietrich von Hildebrand alarmuje przeciwko tym wypaczeniom, przed którymi ostrzegał Henri de Lubac. Mimo pochwały Ojców soborowych i uznania wielkości II Soboru Watykańskiego, autor pokazuje, że współczesna interpretacja wielu prac soboru daje powody do smutku i poważnego niepokoju. Hildebrand odróżnia bowiem odnowę prawdziwą od fałszywej, wynikającą z postanowień soboru, pisząc:

„Z jednej strony stwierdzamy tam obecność prawdziwego ducha Chrystusa, autentyczny głos Kościoła; spotykamy teksty, które zarówno w formie, jak i w treści oddychają wspaniałą atmosferą tego, co nadprzyrodzone. Z drugiej strony, natrafiamy na przygnębiającą sekularyzację, zupełne zagubienie „sensus supranaturalis" (zmysłu nadprzyrodzonego), grzęzawisko bezładu".